Σίγουρα όποιος έχει δουλέψει βράδυ, έχει γνωρίσει πολλούς τύπους γυναικών.

Ο καθένας από το πόστο του γίνεται αποδέκτης φλερτ, που ενίοτε μπορεί να χειριστεί παθητικά, ή να το αξιοποιήσει ερωτικά.

Βέβαια, ας μην κρυβόμαστε… Όντας δισκοθέτης δεν έχεις την ίδια τύχη με τον μπαρμάνο, ειδικά από τη στιγμή που δε ζούμε στα 80s ή στα 90s, αλλά τι να κάνεις. Ο ένας μεθάει τις κοπέλες, ο άλλος προσπαθεί να τις κάνει να περάσουν καλά με τις μουσικές του. Ο πρώτος λοιπόν έχει σαφές προβάδισμα και μεγαλύτερη ποικιλία να ασχοληθεί, οπότε ας επικεντρωθούμε σε αυτές που φτάνουν στα δόντια του dj, όπου τα πράγματα είναι ίσως πιο απλά.

Τις έχεις δει, τις έχει γνωρίσει, σίγουρα τις έχεις προσέξει και η κάθε μια έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά από το pillowfights.gr

Το «παρτσακλό»: η πολυπληθέστερη κατηγορία. Κάνει «κρα» για να έρθει να σου μιλήσει, χαζογελάει και παίζει με τα μαλλιά της όλη την ώρα και σου κάνει ερωτήσεις του τύπου «αυτό εδώ το κουμπί τι κάνει;», ενώ μπερδεύει το φλερτ με το σαχλαμάρισμα. Σχετικά εύκολη λεία, εξαιρετική προτίμηση για κάτι πρόσκαιρο και ανούσιο.

Το «wanna be σεξσύμπολ»: ψηλή (λόγω γόβας), σουφρωμένα χείλη, έντονο make up, πληθωρικό στήθος, τουρλωτά οπίσθια και μόνιμο duckface. Όπου και αν σταθεί την κοιτάει όλο το μαγαζί (οι single με γουρλωμένα μάτια, οι μη single στα κρυφά). Γνωρίζεις πολύ καλά πως μάλλον διαθέτει μονοψήφιο αριθμό iq, αλλά τη συγκεκριμένη θέλεις να τη γνωρίσεις ούτως ή άλλως. Μη χαίρεσαι όμως. Αν δεν της μιλήσεις εσύ, η μόνη σημασία που θα σου δώσει είναι για να ρωτήσει το που είναι η τουαλέτα.

Η «ζουζούνα»: είναι εκείνη που θα τη στείλει η παρέα της να ζητήσει κομμάτι. Με το που σκάσει μπροστά σου θα γλυκάνει τη φωνή της, προτάσσοντας την τσαχπινιά της, κοιτάζοντάς σε με puppy eyes προκειμένου να μην αρνηθείς αυτό που θα σου πει. Μη μπεις στον κόπο όμως να ασχοληθείς σε άλλο επίπεδο… Δεν έρχεται για φλερτάκι και συνήθως συνοδεύεται ήδη.

Η «έχωδουλέψεικιεγώβράδυ»: κλασική περίπτωση ανθρώπου που για ανεξήγητο λόγο προσπαθεί να πείσει τους γύρω της πως τα κάνει όλα (και συμφέρει). Τελικά το πιθανότερο είναι είτε να έχει παίξει μουσική (μεθυσμένη) για μισή ώρα στο γάμο τους ξαδέρφου της, είτε για ένα τρίωρο στο μαγαζί κάποιου γνωστού της, σε εκείνο το περίφημο reunion party της Β’ Λυκείου Άνω Κρασοχωρίου. Εναλλακτικά, είχε δουλέψει κάποτε ως σερβιτόρα για ένα μήνα όντας φοιτήτρια, ή (ακόμα χειρότερα) δηλώνει μπαρμάνα έχοντας απλά προϋπηρεσία στο σερβίρισμα βότκα πορτοκάλι, αλλά ακόμα δε γνωρίζει τι έχει μέσα ένα μοχίτο.

Η «φίλη του γνωστού του θείου του μπατζανάκη της κολλητής σου»: θα σκάσει περιχαρής και με φαρδύ πλατύ χαμόγελο για να σε χαιρετίσει,μπροστά στην υπόλοιπη παρέα της. Εσύ ευγενικός θα κάνεις πως τη θυμάσαι, αλλά μόλις δει στο ύφος σου ότι δεν την αναγνωρίζεις θα κάτσει να σου θυμίσει πως σας είχε συστήσει πριν 7 μήνες ένας κοινός γνωστός, ένα βράδυ που ‘βρεχε. Εσύ εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις, οπότε όσο εκείνη παρλάρει, τη σκανάρεις για να δεις εάν θα προσποιηθείς ότι τη θυμήθηκες ή όχι.

Η «σνομπαρία»: μπλαζέ υφάκι, απόφοιτη κάποιας πρωτοκλασάτης ανωτάτης σχολής, ή ιδιωτικού κολλεγίου, με περγαμηνές, μεταπτυχιακά και στρωμένα επαγγελματικά. Αυστηρή από τη φύση της και με αίσθημα ανωτερότητας, η μόνη περίπτωση να ανταλλάξετε κουβέντα είναι επειδή τυγχάνει να την έχουν φέρει στο μαγαζί κάποιοι φίλοι σου. Θεωρεί πως η δουλειά σου δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις και ότι ο καθένας θα μπορούσε να την κάνει. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, την αντιπαθείς εξ αρχής, αλλά για κάποιο λόγο θες να τη «ρίξεις», έτσι για το γαμώτο.

Το «ταπεινό χαμομηλάκι»: συνήθως στέκεται σε μια γωνίτσα και σε κοιτάει. Δε θα βρει το θάρρος να σου μιλήσει ποτέ, γιατί για κάποιον περίεργο λόγο, νομίζει πως η δουλειά που κάνεις παραείναι cool για εκείνη. Γλυκιά μου, να ξέρεις πως δεν είναι!

Η «λυσσάρα»: σε αντίθεση με το παρτσακλό που θα το πάει λάου-λάου, το εν λόγω είδος θα σε περικυκλώσει ωσάν σαρκοβόρο θηλαστικό, με μοναδικό σκοπό να φύγετε μαζί όταν σχολάσεις. Τις περισσότερες των περιπτώσεων έχεις να κάνεις με μια φρεσκοχωρισμένη ή μια γενικότερα απογοητευμένη γυναίκα που ψάχνει κάτι γρήγορο και απλό. Τώρα το γιατί επικρατεί η άποψη πως οι άντρες που δουλεύουν βράδυ είναι περισσότερο διαθέσιμοι και μόνιμα έτοιμοι για κάτι τέτοιο, είναι μια άλλη ιστορία…

Η «ζήτουλας»: θα σε ζαλίσει όλο το βράδυ, ζητώντας σου κομμάτια, σε βαθμό που θα μπεις στον πειρασμό να της προτείνεις να αναλάβει εκείνη τις μουσικές επιλογές, μπας και σε αφήσει ήσυχο. Από μακριά και αγαπημένοι.

Το «πάρτι-άνιμαλ»: δεν τη νοιάζει τι παίζεις εκείνη την ώρα ή τι γουστάρουν οι υπόλοιποι πελάτες. Εκείνη θέλει να χορέψει και θα σε πρήξει όσο δεν πάει προκειμένου να της κάνεις το χατίρι, με ατάκες τύπου «έλα, βάλε κάτι να χορέψουμε», «είναι ξενέρωτα εδώ» και «θα δεις, θα αρέσει και στους άλλους». Sorry, δεσποινίς μου, ουδέποτε αρέσει και στους άλλους.

Η «ξερόλας»: κατηγορία γυναίκας που γνωρίζει από μουσική (thumbs up), αλλά θέλει με κάθε τρόπο να κάνει επίδειξη των γνώσεών της (thumbs down). Σε κάθε κομμάτι που μπαίνει, αναφωνεί τον τίτλο, προσπαθεί να σου πιάσει συζήτηση παραθέτοντας ευφυολογήματα για την εκάστοτε μπάντα και τέλος πάντων, από εκεί που θα μπορούσατε να είχατε μια όμορφη κουβέντα, πλήττεις. Και επειδή δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσεις να την πείσεις για τις δικές σου γνώσεις, μιας και είναι η δουλειά σου βρε αδερφέ, την αφήνεις να επιδεικνύεται, μπας και σωπάσει από μόνη της.

Η «φυσιολογική»: για τον καθένα είναι διαφορετική, αλλά στην ουσία πρόκειται για εκείνη που θα σε προσεγγίσει και δίχως επιτηδευμένες κινήσεις, θα κεντρίσει το ενδιαφέρον σου. Το ότι είσαι dj δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο, απλώς μια αφορμή για να μιλήσετε. Μακράν η καλύτερη περίπτωση.