Είναι αρκετά κοινό τα παιδιά να κάθονται στη στάση με σχήμα «W», και οι περισσότεροι θα πιστεύουν ότι οφείλεται σε καλή ελαστικότητα.

Ωστόσο, η στάση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε κάποιες πραγματικά σοβαρές ορθοπεδικές καταστάσεις, καθώς αποτρέπει τα παιδιά να είναι σε θέση να μετατοπίσουν το βάρος τους και να πετύχουν αυτό που ονομάζεται «περιστροφή του κορμού».

Όχι μόνο αυτή η αδυναμία να περιστραφούν, εμποδίζουν τα παιδιά να τεντωθούν για να πιάσουν πράγματα που βρίσκονται σε άμεση πρόσβαση, αλλά θα έχουν μακροπρόθεσμα σοβαρές συνέπειες. Προκειμένου να αναπτυχθούν επαρκείς αντιδράσεις ισορροπίας, όπως η ικανότητα να προλάβουν μια πτώση, ένα παιδί πρέπει να έχει αναπτύξει αυτή τη μετατόπιση βάρους και ικανότητα περιστροφής. Αυτές οι ικανότητες είναι απαραίτητες και για τη γραφή.

Καθώς τα παιδιά αναπτύσσονται, κάθε κινητική δεξιότητα που αναπτύσσουν και τελειοποιούν είναι απαραίτητη για να προχωρήσουν στην επόμενη. Αν ο συντονισμός διακοπεί λόγω της συνεχούς στάσης «W» , αυτό μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε σημαντικές καθυστερήσεις στην επίτευξη άλλων δεξιοτήτων, όπως: ανάπτυξη κυρίαρχου χεριού, βολές, κλοτσιές κ.λπ.

1
Επιπλέον, αυτή η στάση προκαλεί πραγματική σύμπτυξη και σύσφιξη των μυών του ισχίου και το ποδιού, προκαλώντας το παιδί να περπατά με λάθος τρόπο. Αυτό θα οδηγήσει τελικά σε επιπλοκές στα οστά της πλάτης και πυελικό πόνο, καθώς μεγαλώνουν.

Στο βίντεο που ακολουθεί, εξηγεί τόσο τους κινδύνους της στάσης “W”, καθώς και τις βλάβες που προκαλούνται στην ορθή ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων:

diaforetiko.gr

Η γέφυρα γυμνάζεις γλουτούς, μηρούς και κοιλιά σωστά; Σωστά!

Για καλύτερα αποτελέσματα όμως που θα αλλάξουν το σχήμα των γλουτών σου και θα σου χαρίσουν αυτοπεποίθηση στα ουράνια, δοκίμασε μια αποτελεσματική παραλλαγή της γέφυρας στο ένα πόδι, γνωστή και ως single-leg variation.

Πάτησε λοιπόν play και δες τι πρέπει να κάνεις...


myfit.gr

Οι μώλωπες (μελανιές) μπορεί να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα και η θέση τους μπορεί να είναι μια ένδειξη για την υποκείμενη αιτία.

Οι "ανεξήγητες" μελανιές στα πόδια προκαλούν συναγερμό και οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να γνωρίζουν το "γιατί" τους συμβαίνει και το αν πρόκειται για κάποιο σοβαρό πρόβλημα.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες, μικρής σημασίας, που μπορεί να οδηγήσουν σε μώλωπες, αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζετε σε ποιες περιπτώσεις οφείλονται σε κάποια σοβαρή αιτία, αφού αυτό μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο για εσάς.

Οι μελανιές εμφανίζονται ως αποχρωματισμοί στο δέρμα και έχουν απόχρωση μπλε, κίτρινη και μαύρη ή έναν συνδυασμό των τριών. Κατεστραμμένα αιμοφόρα αγγεία βαθιά μέσα στο δέρμα κάνουν το αίμα να ανέλθει στην επιφάνεια, ακριβ΄ς κάτω από την επιδερμίδα και έτσι προκαλούνται "ανεξήγητες" μελανιές. Οι μώλωπες φεύγουν γενικά από μόνοι τους μέσα σε 2-4 εβδομάδες.

Όταν μια μελανιά υποχωρεί, συμβαίνουν διάφορες χρωματικές αλλαγές στο σημείο και να παράγουν ένα φάσμα χρωμάτων όπως κιτρινοπράσινο, καφέ, κόκκινο-μπλε, μπλε ή μπλε-μαύρο στην εμφάνιση.

Αιτίες - Γιατί και πώς προκαλούνται οι μελανιές

Έντονη σωματική δραστηριότητα ή τραυματισμοί: Οι μικροτραυματισμοί μπορεί να οδηγήσουν σε μώλωπες και εκχυμώσεις στο δέρμα. Μπορεί να χρειαστούν μερικές ημέρες για να ανέβει το αίμα στην επιφάνεια του δέρματος και αυτό συχνά προκαλεί ανησυχία για το ποια ήταν η πραγματική αιτία. Η έντονη φυσική δραστηριότητα μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη σε μικρά αιμοφόρα αγγεία. Στη συνέχεια, το αίμα διαρρέει και μια σχηματίζεται η μελανιά.
Έκθεση στον ήλιο: Η UV ακτινοβολία του ήλιου βλάπτει το δέρμα και τα αιμοφόρα αγγεία με συνέπεια να προκαλεί μώλωπες, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους.
Παρενέργειες από φάρμακα: Η λήψη ορισμένων φαρμάκων μπορεί να επηρεάσει την πήξη του αίματος κια να προκαλέσει μελανιές από το σπάσιμο των πιο εύθραυστων αγγείων.
Έλλειψη βιταμινών: Η ανεπάρκεια βιταμινών όπως οι Β12, C, Κ, καθώς και η έλλειψη φολικού οξέος μπορεί να προκαλέσει μώλωπες.
Διαβήτης: Οι πάσχοντες από διαβήτη, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν με την κυκλοφοριακό τους σύστημα, είναι περισσότερο επιρρεπείς στους μώλωπες.
Αιματολογικές νόσοι: Υπάρχουν διάφορες αιματολογικές ασθένειες που μπορεί να δημιουργήσουν μώλωπες. Αυτές είναι η σήψη, η θρομβοπενία, η αιμοφιλία, η λευχαιμία, η ασθένεια του Hodgkin και η δυσλειτουργία των αιμοπεταλίων.

iatropedia.gr

Πιθανότατα η ιδέα να αφήνετε τις πατούσες σας εκτεθειμένες στα κάθε είδους μικρόβια που βρίσκονται εντός και εκτός σπιτιού δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική...

...ωστόσο οι ειδικοί συνιστούν λιγότερη «εξάρτηση» από τα παπούτσια για καλύτερη υγεία!

Ερευνητές από το Κολλέγιο Ίθακα των ΗΠΑ και στο onmed.gr επισημαίνουν ότι ο ρόλος των μυών του πέλματος είναι αρκετά υποτιμημένος αλλά καθοριστικός όσον αφορά την ισορροπία, τη σωστή στάση σώματος και την πρόληψη τραυματισμών και πτώσεων.

Τα πέλματά μας, εξηγούν, λειτουργούν βάσει ενός κύκλου αλληλεπίδρασης. Από τους πιο μικρούς έως τους πιο μεγάλους μύες κατά μήκος ολόκληρου του ποδιού, καθένας αποστέλλει μηνύματα στον εγκέφαλο σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στο περιβάλλον. Όταν η αποστολή αυτών των μηνυμάτων δεν ολοκληρώνεται επιτυχώς, προκύπτουν τραυματισμοί, επειδή κάποια άλλη μυϊκή ομάδα προσπαθεί να αντισταθμίσει την έλλειψη επικοινωνίας. Τα παπούτσια συχνά ευθύνονται για τέτοιου είδους εκβάσεις, καθώς, όταν περπατάμε, τρέχουμε, χορεύουμε, κάνουμε άλματα κ.λπ., οι μύες των κάτω άκρων απορροφούν την ισχύ πρόσκρουσης ολόκληρου του σώματος. Εάν οι ελάσσονες μύες των κάτω άκρων δεν αποστείλουν τις αναγκαίες πληροφορίες στον εγκέφαλο, οι μείζονες μύες θα πρέπει να αντισταθμίσουν την έλλειψη αυτή. Έτσι, καταπονούνται υπερβολικά και είναι πιθανό να προκύψει τραυματισμός.

«Όταν βάζουμε μια σόλα κάτω από το πέλμα, εξασθενεί η διαδικασία μεταφοράς της πληροφορίας», δηλώνει ο Πάτρικ ΜακΚίον, καθηγητής στο Τμήμα Σωματικής Άσκησης και Επιστημών του Αθλητισμού του Κολλεγίου Ίθακα. «Υπάρχει ένας χαμένος κρίκος ανάμεσα στο περιβάλλον και το σώμα», συμπληρώνει ο καθηγητής, επισημαίνοντας ωστόσο πως «ορισμένα παπούτσια είναι πολύ καλά, από την άποψη ότι παρέχουν υποστήριξη». Συνέπεια βέβαια αυτής της υποστήριξης μπορεί να είναι η απώλεια πληροφοριών και ένας επακόλουθος τραυματισμός από υπερβολική καταπόνηση.

Έτσι, ο ΜακΚίον και οι συνεργάτες του συνιστούν να περπατάμε συχνότερα ξυπόλυτοι, ώστε να «εξασκήσουμε» περισσότερο την αλληλεπίδραση του σώματός μας με το περιβάλλον. «Όσο περισσότερο περπατάμε ξυπόλυτοι, για παράδειγμα στο σπίτι ή στο γραφείο, τόσο το καλύτερο», τονίζει ο καθηγητής.

Κάθε πέλμα περιέχει 26 οστά, τα οποία σχηματίζουν δύο τόξα, ή αλλιώς “καμάρες” στο κάτω μέρος. Η διαμήκης “καμάρα” είναι εκείνη που κατανοοούν οι περισσότεροι άνρθρωποι και εκτείνεται από τη φτέρνα μέχρι τα δάχτυλα και η εγκάρσια “καμάρα” ανοίγεται στο πλάτος του πέλματος.

Τα οστά του τόξου συγκρατούνται με ινώδεις ιστούς, γνωστούς ως συνδέσμους. Οι μυς του ποδιού, μαζί με ένα σκληρό, νευρώδη ιστό γνωστό ως περιτονία πελματιαία, παρέχουν δευτερογενή στήριξη στο πόδι. Υπάρχουν επίσης στρώματα λίπους στο πόδι που βοηθούν στην υποστήριξη, απορρόφηση και κατανομή του σωματικού βάρους. Ο πόνος στην καμάρα του πέλματος μπορεί να συμβεί κάθε φορά που κάτι πάει στραβά με τη λειτουργία ή την αλληλεπίδραση οποιασδήποτε από αυτές τις δομές.

Πόνος στην καμάρα του ποδιού: Άιτια

Οι καμάρες είναι οι βασικές δομές του ποδιού που απορροφούν και “αντανακλούν” δύναμη από το σώμα προς τον έξω κόσμο, όταν στεκόμαστε όρθιοι. Όταν κάτι συμβαίνει σε αυτές τις δομές, υπάρχει πόνος και ίσως τραυματισμός.

Μπορεί να υπάρχουν πολλές αιτίες του πόνου στην καμάρα. Απευθείας τραύμα σε εκείνο το σημείο, διάστρεμμα συνδέσμων, μυική τάση, κακή εμβιομηχανική ευθυγράμμιση, κατάγματα κόπωσης, καταπόνηση και φλεγμονώδης αρθρίτιδα είναι μερικές από τις αιτίες αυτές.

Ο τραυματισμός στην πελματιαία περιτονία είναι μια κοινή αιτία του πόνου αψίδα. Η πελματιαία περιτονία είναι ο παχύς, συνδετικός ιστός που υποστηρίζει την αψίδα στο κάτω μέρος του ποδιού. Εκτείνεται την φτέρνα προς τα εμπρός μέχρι τα μετατάρσια οστά των δαχτύλων. Όταν αυτή έχει υποστεί ζημιά, δημιουργείται φλεγμονή και πόνος στην καμάρα του ποδιού.

Επίσης, ένας τραυματισμός με αμβλύ αντικείμενο, όπως όταν κάποιος πατάει μια πέτρα, μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο σε μια μελανιά (θλάση) αλλά και ζημιά στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες δομές του ποδιού. Πολλοί από τους μυς της κνήμης και του ποδιού συνδέονται πάνω ή κοντά στην καμάρα..

Ένα διάστρεμμα της καμάρας συμβαίνει όταν οι σύνδεσμοι που συγκρατούν τα οστά μεταξύ τους είναι εξαντλημένοι και οι ίνες σχίζονται. Οι μυς του ποδιού μπορεί να είναι σε διαρκή τάση από υπερέκταση, κατάχρηση, υπερφόρτωση, μώλωπες, ή από κάποιο αιχμηρό αντικείμενο. Αρθρίτιδα των αρθρώσεων της καμάρας μπορεί επίσης να προκύψει εάν το πόδι υποβάλλεται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις που ασκούν τάση στην αψίδα.

Ένας παράγοντας που συχνά συμβάλλει σε τραυματισμούς του πέλματος είναι τα πάρα πολύ σκληρά ή πολύ μαλακά παπούτσια, που έχουν κακή ποιότητα απορρόφησης, ή γίνονται πολύ σκληρά μετά από μακριχρόνια χρήση.

Πώς περνάει ο πόνος στην καμάρα του ποδιού

Όταν αρχίσετε να έχετε δυσφορία ή πόνο στην περιοχή, μπορείτε να περιποιηθείτε τον εαυτό σας με ανάπαυση, πάγο, απαλό μασάζ και ανύψωση του πέλματος. Απλά φάρμακα που δεν απαιτούν συνταγή γιατρού μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να μειώσουν τη δυσφορία και τον πόνο.

Η ξεκούραση θα επιτρέψει στους ιστούς να θεραπευτούν, αφού δεν θα υπάρχουν περαιτέρω πιέσεις στην πληγείσα περιοχή.

Ο πάγος θα πρέπει να μην εφαρμόζεται στο σημείο για πάνω από 20 λεπτά κάθε φορά. Βάλτε τον πάγο σε μια πλαστική σακούλα ή τυλίξτε τον με μια πετσέτα. Τα επιθέματα πάγου του εμπορίου δεν συνιστώνται, επειδή είναι συνήθως πάρα πολύ κρύα.

Η συμπίεση (μασάζ) και η ανύψωση θα βοηθήσουν στην πρόληψη τυχόν πρηξίματος των προσβεβλημένων ιστών.

Επίσης, υπάρχουν στο εμπόριο ειδικά πλαστικά ή λαστιχένια στηρίγματα που μπαίνουν στο παπούτσι σας και στηρίζουν καλύτερα την καμάρα του ποδιού σας, μειώνοντας τον πόνο και βοηθώντας σας να βαδίζετε πιο άνετα.

Υπάρχουν δύο τύποι απλά φάρμακα που μπορεί να σας βοηθήσουν με τον πόνο και το πρήξιμο στην πληγωμένη καμάρα του ποδιού. Η ακεταμινοφαίνη θα βοηθήσει με τον πόνο και τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως η ασπιρίνη, η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη, θα βοηθήσουν με τον πόνο, αλλά και με την μείωση της φλεγμονής.

Κάθε φάρμακο φυσικά θα πρέπει να λαμβάνεται ΠΑΝΤΑ με την σύμφωνη γνώμη του γιατρού σας. Επίσης, ενημερώστε το γιατρό σας αν έχετε ιστορικό έλκους του στομάχου. Εκείνοι που έχουν χρόνιες παθήσεις ή που λαμβάνουν άλλα φάρμακα θα πρέπει να συμβουλεύονται τον γιατρό τους σχετικά με το καταλληλότερο είδος του αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
iatropedia.gr

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot