Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο στάθηκε η ημερομηνία των γενεθλίων μου, ανεξέλεγκτα και με τον πλέον απειλητικό τρόπο.

Τα χρόνια περνούν τόσο γρήγορα, που τα 30 μοιάζουν πιο κοντά από ποτέ, ενώ στη πραγματικότητα δεν είναι (παρηγοριά στον άρρωστο). Και κάπως έτσι αρχίζεις και κάνεις κάποιες σκέψεις, για να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι σε αυτή τη θέση δεν βρίσκεσαι μόνο εσύ αναφέρει το neopolis.gr.

Οι γεννημένοι το ‘90, ενωθείτε!
Το τελευταίο διάστημα -έτσι για να πω και λίγο τον πόνο μου- γνωρίζω άτομα που είναι γεννημένα από το '92 και πάνω. Πλήγμα. Μαχαίρι στην καρδιά να ακούς τέτοιες χρονολογίες. Να βλέπεις στην αρχική σου σελίδα στο facebook, να σβήνουν τα 22 κεράκια της τούρτας τους. Μάθετε, ότι φλερτάρετε με την απόκρυψη κοινοποιήσεων όλοι εσείς...

Αντίθετα, για να λέμε και τα καλά –ναι, υπάρχουν κι αυτά-, η γενιά μας γνώρισε όμορφες περιόδους. Όλοι εμείς ζήσαμε ανέμελα παιδικά χρόνια, χωρίς να κυριαρχεί το αίσθημα του φόβου που όσο πέρναγαν τα χρόνια ήταν και πιο έντονο. Η τεχνολογία δεν είχε μετατραπεί στο «οξυγόνο» μας ακόμη και οι πλατείες ήταν όλη μέρα γεμάτες από πιτσιρίκια που έπαιζαν κρυφτό, μήλα, κυνηγητό κ.α.

Κάποια πράγματα λοιπόν, όπως τα παρακάτω, συμβαίνουν μόνο σε όσους είναι γεννημένοι στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μόνο αυτοί είναι σε θέση να καταλάβουν πλήρως τι γράφω...

«Όταν μεγαλώσω, θέλω ...»
Νομίζεις κι εσύ ότι είσαι ακόμα 20; Ότι τα 4-5 χρόνια που ακολούθησαν έκτοτε, είναι σα να μη τα έζησες; Join the club! Πρέπει όμως να το συνειδητοποιήσεις και να αρχίσεις να φέρεσαι ανάλογα όσο δύσκολο κι αν σου φαίνεται. Πολύ απλά γιατί πλέον εκείνα τα χρόνια ανήκουν στο παρελθόν. Βέβαια, δεν βοηθάνε και πολύ τα σχόλια για την ηλικία σου όπως: «Σε κάνω για 22, παραπάνω αποκλείεται» και η αντίδραση των γουρλωμένων ματιών και της άρνησης να σε πιστέψουν όταν τους λες «25».

«Στην εποχή μου ...»
Φράσεις που δηλώνουν το παρελθόν, όπως «Στην εποχή μου» ή «Όταν ήμουν εγώ μικρός/ή», πρέπει να διαγραφούν από το λεξιλόγιο σου. Και αυτό γιατί πλέον αποκτούν νόημα και κυριολεκτική σημασία. 25 χρόνια είναι αυτά άλλωστε...

Yolo ή σπίτι;
Αυτό το ερώτημα, σε προβληματίζει σχεδόν όλα τα σαββατοκύριακα του χρόνου. Είναι χειρότερο και από αυτό του «Προφιτερόλ ή σουφλέ σοκολάτας;», «Πίτσα ή σουβλάκι;»... Όχι, δεν είναι υπερβολή! Η απόφαση μπορεί να απαιτεί χρόνο για να παρθεί, η απάντηση όμως είναι σχεδόν πάντα η ίδια. Μάλιστα, το επιχείρημα που σου βγαίνει αυθόρμητα για να δικαιολογήσεις κάπως την επιλογή σου κάνει ακόμη χειρότερη την κατάσταση: «Δεν είμαι εγώ για τέτοια πλέον» ή «Αυτά τα έκανα παλιά».

Κατασκοπεύεις παλιούς συμμαθητές
Δοξάζεις τον Mark που ανακάλυψε το facebook, και χάρη σε αυτό μπορείς να μάθεις πώς είναι στην εξωτερική τους εμφάνιση και τι έχουν καταφέρει ως τώρα οι παλιοί σου συμμαθητές. Αυτό που σου κάνει όμως εντύπωση, δεν είναι ότι ο Γιωργάκης από το μπροστινό θρανίο έκανε κοιλιακούς, ούτε ότι το Μαράκι που κορόϊδευες γιατί το θεωρούσες άσχημο έγινε μοντέλο σε εταιρεία εσωρούχων, αλλά κάτι χειρότερο που στην σκέψη του και μόνο τρομάζεις. Πολλοί από αυτούς ...παντρεύτηκαν και μάλιστα έχουν ήδη παιδιά. Εδώ που τα λέμε, 25 είσαι. Αν δεν αρχίσεις να το σκέφτεσαι τώρα, τότε πότε...;

Μακροχρόνια σχέση
Αν βρίσκεσαι σε μία σχέση αρκετά χρόνια, τότε δύο είναι οι πιθανές διαδρομές που μπορείς να ακολουθήσεις. Αυτήν του χωρισμού ή αυτήν που σε οδηγεί στα σκαλιά της Εκκλησίας (για να ξαναέρθουμε στα από πάνω). Η κατάσταση είναι δίκοπο μαχαίρι. Το μόνο σίγουρο είναι πως είσαι με έναν άνθρωπο που γνωρίζεις πλέον καλύτερα κι από την παλάμη σου. Είναι όμως αυτός/ή, η ενδεδειγμένη περίπτωση για να κάνεις τη δική σου οικογένεια; Κι αν αποφασίσεις πως ναι, κάνει κι εκείνος/η τις ίδιες σκέψεις μαζί σου; Είναι έτοιμος/η για το μεγάλο βήμα ή σε περιμένει ...κατραπακιά;

Τα λεφτά λίγα, ο μήνας μεγάλος
Η ατάκα «Γιατί έχει μείνει τόσος μήνας, στο τέλος των χρημάτων;», μιλάει στην ψυχή σου και σε αντιπροσωπεύει πλήρως. Όταν ήσουν μικρός/ή κι ανυπομονούσες να μεγαλώσεις, σίγουρα δεν ονειρευόσουν στα 25 σου να μην έχεις τόσα ώστε να περάσεις τουλάχιστον τον μήνα σου χαλαρά και διασκεδαστικά. Βέβαια, περνώντας από τη μία βιτρίνα δίπλα στην άλλη, θα το τσιμπήσεις το μπλουζάκι που σου «φώναζε» να το αγοράσεις. Δε φταις εσύ, εκείνο μιλούσε στην ψυχή σου. Άσχετα αν θα κάνεις 2-3 μέρες να ξαναφάς κανονικό μεσημεριανό...

Νοσταλγία
Εκείνα τα χρόνια που δε σε ένοιαζε τίποτα, που δεν είχες καμία υποχρέωση, που έπαιζες αμέτρητρες ώρες χωρίς σταματημό κάτω απ’το σπίτι σου. Η τεχνολογία μπορεί τώρα να σου λύνει τα χέρια, αλλά δεν συγκρίνεται με την παιδική ανεμελιά. Μιας όμως που τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω, να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή. Το παρόν μπορείς να το αλλάξεις, το παρελθόν όχι.