Η Μαρριέτα Χριστοπούλου στο Ladylike.gr ομολογή...

Κι όμως η διαφορά ύψους με έναν άντρα μπορεί να βάλει ένα ακόμα κόμπλεξ στην πλάτη σου.

ουν κάπου στο Λύκειο, καθισμένη σε κάποια παραλία της Β. Εύβοιας, σε ένα από τα πρώτα ρομαντικά ραντεβού με ένα αγόρι που μου είχε πάρει τα μυαλά.
Ατενίζαμε τα άστρα, λέγαμε ωραία πράγματα όπως κάνουν τα ερωτευμένα παιδιά και γελούσαμε σα να είχαμε πιει 10 μπύρες ο καθένας την ίδια ώρα που πραγματικά δε λέγαμε τίποτα αστείο. Και εκεί που μπορεί να έσκαγε το πρώτο φιλί μας, ξαφνικά μου το ξεφούρνισε: "Είσαι που είσαι ψηλή, γιατί φοράς μπότες με τακούνια;"

Αυτό το "είσαι που είσαι", αχ. Μαγκωμένη εγώ, έβγαλα τα τακούνια που είχαν χωθεί στην άμμο και με νάζι ρώτησα αμήχανα αν όντως δεν του αρέσουν οι μπότες μου. "Όχι φυσικά" λέει και μουδιάζω αλλά ευτυχώς συνεχίζει πως "φυσικά και του αρέσουν", απλά να, είμαι ψηλή δεν χρειάζεται να ψηλώνω κι άλλο.

Εν αρχή ην ο Γιώργος
Ο Γιώργος (δε θα αποκαλύψω αληθινό όνομα, μη με πιέζετε) ήταν γλυκός, όμορφος και τύχαινε να ήταν αρκετά πιο κοντός από εμένα που αισίως είχα φτάσει στο 1.75. Ήταν το αγόρι με το οποίο άνοιξα το κεφάλαιο "τα ερωτικά βάσανα που περνάω λόγω ύψους". Αν με ρωτάτε, δε με απασχολούσε καθόλου η διαφορά εκατοστών που είχαμε, αλλά όπως φάνηκε εκείνος δεν την πέρναγε στο ντούκου.

Όπως επίσης στο ντούκου δεν την πέρασαν και κάποιοι άλλοι άντρες που βγήκα ραντεβού από τότε μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Ένας άλλος άντρας που γνώρισα όταν ήμουν φοιτήτρια και πραγματικά έλιωνα κάθε φορά που τον έβλεπα, δε με κοιτούσε τόσο στα μάτια όσο στα πόδια. Και δεν εννοώ τη γάμπα ή το μπούτι. Εννοώ το τακούνι, διάολε!

Για χάρη του άρχισα και εγώ να κοιτάω καχύποπτα, κάτι ψηλά πέδιλα που είχα. "Τώρα που σας βλέπω, μπορεί και να έχει δίκιο μωρέ. Παραείστε ψηλά για να σας κυκλοφορώ τόσο συχνά. Με κάνετε να φαίνομαι σα λελέκι". Εκείνα στεκόντουσαν βουβά. Ορισμένες φορές, πριν τα βάλω μια και καλή στο ντουλάπι νόμιζα ότι μου έλεγαν κάτι του τύπου "δεν πας καλά κορίτσι μου, που θα νιώσεις άσχημα γιατί είσαι ψηλή".

Με έκανε και τακούνι να αποχωριστώ εκείνος ο άντρας. Μερικές φορές τον ευγνωμονούσα γιατί τα flat είναι υπέροχα, αλλά η αλήθεια είναι πως ένιωθα μια κάποια καταπίεση. Αν έβαζα ψηλό παπούτσι ένιωθε άσχημα. Τουλάχιστον έτσι έδειχνε. Όμως και χωρίς τακούνι, πάλι άσχημα ένιωθε λογικά, αφού έτσι κι αλλιώς ήμουν αρκετά πιο ψηλή από εκείνον.

Και μετά ήρθε το κόμπλεξ
Η ιστορία μας τέλειωσε αλλά μου έμεινε κληρονομιά ένα υπέροχο κόμπλεξ, το οποίο πάλεψα περίπου 2 χρόνια για να το πετάξω από πάνω μου. Η προσπάθεια δεν ήταν εύκολη και για να γίνει δυσκολότερη συνέβαλαν όλοι οι γύρω μου - άντρες και μη - που μόλις έπαιρνα την ανιούσα, σχολίαζαν το μέγεθος του τακουνιού και πόσο ψηλή είμαι πια, "έλεος".

Σε σχετικές συζητήσεις, υπήρχαν ερωτήσεις του τύπου "Tι δηλαδή δε σε πειράζει που όταν περπατάτε μαζί έξω, τον κοιτάς γέρνοντας τον αυχένα;". Ή το άλλο "καλά και εσύ γιατί φοράς τακούνια όταν είστε μαζί;".

Άρχισα να φλερτάρω μόνο με άντρες που ήταν πιο ψηλοί από εμένα, γιατί πολύ απλά δε θα άκουγα ποτέ κάτι για το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό μου, το οποίο πραγματικά το χαιρόμουν. Δε με είχε ενοχλήσει ποτέ.

Πέρασα μια φάση που όλοι οι πιο κοντοί έμπαιναν στο ίδιο τσουβάλι. Με είχαν ξενερώσει. Έκρινα από το ύψος.

Παράλληλα, αφιέρωσα πολύ χρόνο στο να σκέφτομαι το ζήτημα. Ήθελα πρώτα απ' όλα να βγάλω συμπέρασμα σχετικά με το αν με ενδιαφέρει το ύψος του άλλου. Δε θα το είχα ποτέ επεξεργαστεί αν δεν είχε ανοίξει το κεφάλαιο αυτό στην εφηβική μου ηλικία. Πραγματικά δε μου πέρναγε από το μυαλό ότι μπορεί η διαφορά ύψους να μπει ανάμεσα σε ένα ζευγάρι ή έστω σε ένα εν δυνάμει ζευγάρι.

Ο καιρός πέρασε, το ταβάνι άκουσε μερικές χιλιάδες σκέψεις και να' μαι. Την πέρασα την πίστα. Κάθομαι και διαβάζω για έρευνες που αφορούν ύψος και γελάω. Όπως αυτή που βγήκε πριν μερικές μέρες και έλεγε ότι γενικά οι άνθρωποι προτιμούν συντρόφους του ίδιου ύψους. Όπως είπα, ΓΕΛΑΩ και φυσικά διαψεύδω με παραδείγματα δικά μου αλλά και πολλών άλλων ανθρώπων του περιβάλλοντος μου.

Η ουσία δε βρίσκεται στο ύψος γι' αυτό παρακαλώ να κάνουμε ένα unfocus από αυτό το θέμα στον έρωτα. Αυτό το "δε μου κολλάει ψηλή γυναίκα με κοντό άντρα", κουβαλάει αν μη τι άλλο έναν βαθύ, καλά κρυμμένο σεξισμό. Είναι ηλίθιο να μιλάει κανείς με εκατοστά όταν το κεφάλαιο είναι η "Αγάπη". Ας αποβάλουμε τέτοιες σκέψεις και συνειρμούς. Είναι άλλο να σου αρέσουν οι ψηλοί και άλλο να τους επιλέγεις γιατί "ε με κοντό που να πάω κοτζάμ γαϊδάρα". Όχι. Όχι. Και πάλι όχι.

Αυτά είχα να καταθέσω. Και σε όποιον άντρα με ρωτάει πια γιατί μου αρέσουν τα ψηλοτάκουνα ένα πράγμα απαντάω και πάμε παρακάτω: Τι γιατί; Εγώ σε ρώτησα γιατί σου αρέσουν οι πατάτες τηγανητές;