Με την πεποίθηση ότι η ώρα της πολιτικής ανατροπής καταφθάνει, ο Αλέξης Τσίπρας τονίζει πως οι εθνικές εκλογές είτε αυτές προηγηθούν των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών είτε ακολουθήσουν "θα θέσουν στο περιθώριο τους εγχώριους εκπροσώπους των δανειστών και θα αναθέσουν την βαριά ευθύνη της ανασυγκρότησης της χώρας σε νέες δυνάμεις".

Σε άρθρο του στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει πως "το 2014 τα ψέμματα τελειώνουν", σημειώνοντας, μάλιστα, ότι είναι "πανθολομολογούμενο" πως εάν η Ελλάδα έφευγε από την ευρωζώνη, θα έφευγαν και οι υπόλοιπες χώρες.

Θέτοντας, μάλιστα, το ερώτημα ότι ενώ το γνώριζαν αυτό οι τρεις διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις "παραδόθηκαν άνευ όρων καταδικάζοντας την χωρα και τον λαό", ο Αλέξης Τσίπρας καταλογίζει ευθύνη στο σάπιο πολιτικό σύστημα, "που χρόνια μας κυβερνά" και αφού "χρεοκόπησε την χώρα ηθικά, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, επιχείρησε να ενδυθεί τον μανδύα του σωτήρα. Και δίχως αντιρρήσεις, με θρησκευτικό φανατισμό, υπηρέτησε τα Μνημόνια και την τρόικα".

Σε αυτό το πλαίσιο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι οι τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις προώθησαν δήθεν "διαρθρωτικές" αλλαγές, "που γύρισαν την χώρα στην δεκαετία του '50", όπως υπογραμμίζει. Στηλιτεύει, μάλιστα, το γεγονός πως παράλληλα ενισχύθηκε το αμαρτωλό τρίγωνο "κόμματα-τράπεζες – μέσα ενημέρωσης".

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκαθαρίζει, τέλος, ότι μπροστά σε αυτή την κατάσταση "εύκολες λύσεις και εύκολοι δρόμοι δεν υπάρχουν", διαβεβαιώνει, όμως, ότι υπάρχουν λύσεις και δρόμοι "ανηφορικοί μεν, αλλά δρόμοι διεξόδου, με αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, προοπτική".

Συνεχίζοντας την πάγια ανθελληνική τακτική της, η γνωστή για το λαϊκισμό της, μεγαλύτερης κυκλοφορίας αυστριακή εφημερίδα “Kronen Zeitung”, αναφερόμενη στην επερχόμενη ελληνική προεδρία στην Ευρωπαική Ενωση, έχει σε σχετικό δημοσίευμά της  τον τίτλο «Δεν είναι ανέκδοτο: Οι Ελληνες έχουν την προεδρία της ΕΕ».

Οπως αναφέρει το δημοσίευμα: «Σε αυτή την ΕΕ πραγματικά τίποτε πλέον δεν μπορεί να προκαλεί έκπληξη: Την 1η Ιανουαρίου αναλαμβάνει, έχοντας τη σειρά της, για μισό χρόνο την προεδρία της ΕΕ η χώρα με τη μεγαλύτερη κρίση. Για αυτό η Αθήνα χρειάζεται επιπλέον οικονομική βοήθεια».

«Χαρακτηριστικές είναι και οι ελληνικές δημοσκοπήσεις για τις Ευρωεκλογές το Μάιο που φέρουν στην πρώτη θέση τη ριζοσπαστική Αριστερά του δημαγωγού Τσίπρα και στην τρίτη θέση τη ριζοσπαστική Δεξιά της “Χρυσής Αυγής”», σημειώνει στο δημοσίευμά της η “Kronen Zeitung”.

Με το δημοσίευμα αυτό φαίνεται πως η διαβόητη για το λαικισμό της, μεγαλύτερη αυστριακή εφημερίδα – και αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας, μεγαλύτερη εφημερίδα στον κόσμο – «Kronen Zeitung”,  εξακολουθεί και θα εξακολουθήσει να τηρεί με συνέπεια την ανθελληνική υποδαύλιση που είχε ξεκινήσει με την έναρξη της ελληνικής κρίσης χρέους.

Η εφημερίδα – της οποίας ο εκλιπών το 2010, επί μισό και πλέον αιώνα εκδότης της Χανς Ντίχαντ είχε επιδιώξει επανειλημμένα στο παρελθόν να παίξει ρόλο ρυθμιστή στις πολιτειακές και πολιτικές εξελίξεις στην Αυστρία – δεν έχει αφήσει ευκαιρία τα τελευταία τρία χρόνια να μην λοιδορήσει συστηματικά, με δεκάδες πρωτοσέλιδους, κεντρικούς τίτλους της, τον ελληνικό λαό.

Προβαίνοντας σε ανεύθυνες και ακόμη και κακεντρεχείς γενικεύσεις, η εφημερίδα έχει προκαλέσει την οργή των Ελλήνων που ζουν και εργάζονται στην Αυστρία, οι οποίοι καταγγέλλουν ότι στην καλλιεργούμενη συστηματικά, δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα, βιώνουν μια απώθηση, μιλώντας μάλιστα ορισμένοι για «λανθάνοντα ρατσισμό» και επισημαίνοντας πως δεν πρόκειται μόνον για την εικόνα της Ελλάδας και των πολιτών της αλλά για έναν συνδυασμό με ένα πρωτοφανή αντιευρωπαισμό.

Σε αναλογία με τον πληθυσμό της χώρας στην οποία εκδίδεται,  η «Κρόνεν Τσάιτουνγκ» έχοντας ημερησίως 2,94 εκατομμύρια αναγνώστες, δηλαδή το 41,9% του αναγνωστικού κοινού και με σχεδόν ένα εκατομμύριο φύλλα ημερήσια κυκλοφορία σε μία χώρα 8,5 εκατομμυρίων κατοίκων, είναι όχι μόνον η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Αυστρίας, αλλά, σε σχέση με τον πληθυσμό, και η μεγαλύτερη, αναλογικά, εφημερίδα στον κόσμο.

Ειρωνεία και από τη Bild

Σκωπτικά αντιμετωπίζει την ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα και η γερμανική εφημερίδα Bild.

«Θα τα καταφέρουν πραγματικά οι Έλληνες;» είναι ο τίτλος άρθρου της εφημερίδας “Bild” σχετικά με την ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αρχίζει την 1η Ιανουαρίου.

Η εφημερίδα αναφέρεται ακόμη στο ενδεχόμενο διαδηλώσεων με αφορμή τις συναντήσεις των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ στην Αθήνα.

«Η πιο υπερχρεωμένη χώρα της ΕΕ και επίκεντρο της ευρωκρίσης, διασωθείσα από την χρεοκοπία με δάνεια δισεκατομμυρίων, για πολλά χρόνια ανίκανη για μεταρρυθμίσεις και πρακτικά σε όλες τις στατιστικές της οικονομίας και της αγοράς εργασίας αφημένη πίσω από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη – ειδικά η Ελλάδα, θα ασκήσει από τον Ιανουάριο την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα λειτουργήσει ως πολιτικό πρότυπο;» σημειώνει ο συντάκτης και παραθέτει παλαιότερη δήλωση του υφυπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Κούρκουλα στη “Welt am Sonntag”, με την οποία αναγνώριζε τις αμφιβολίες που εκφράζονται σε διάφορα κράτη-μέλη και διαβεβαίωνε: «θα είμαστε έντιμοι διαμεσολαβητές και για έξι μήνες να ξεχάσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα».

Η εφημερίδα επισημαίνει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι κρίσιμη και τονίζει ότι η Προεδρία θα είναι «σπαρτιάτικη» σε ό,τι αφορά τα έξοδα. Αναδεικνύει δε τον κίνδυνο διαδηλώσεων, όταν θα γίνονται συναντήσεις των υπουργών Οικονομικών στην Αθήνα.

Πηγή: ysterografa.gr

Ανάκαμψη παντού στην ευρωζώνη για το 2014 «βλέπει» ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι. Σύμφωνα με τον ίδιο, σημάδια ανάπτυξης δείχνουν και η Ελλάδα με την Ισπανία ενώ η Κύπρος και η Σλοβενία είναι οι δυο χώρες που η αλλαγή του χρόνου δεν θα φέρει θετικό πρόσημο στην οικονομία τους.
 
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι δήλωσε την Κυριακή πως αναμένει ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρώπη το 2014, λέγοντας ότι θα υπάρξει ανάπτυξη παντού στην ευρωζώνη, εκτός από τη Σλοβενία και την Κύπρο.
 
Μιλώντας στα φλαμανδικά, στο τηλεοπτικό κανάλι VTM, είπε: «Στην ευρωζώνη, με εξαίρεση τη Σλοβενία και την Κύπρο, θα κινηθούμε προς την ανάπτυξη με θετικό πρόσημο». Σύμφωνα με τον ίδιο, ακόμη και οι χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες όπως η Ισπανία και η Ελλάδα δείχνουν σημάδια ανάπτυξης.
 
Για τον Ρομπάι, το 2014 θα είναι το έτος της ανάκαμψης αν και δεν θα είναι ακόμα ορατή λόγω της επιμονής των κακών στοιχείων για την ανεργία. Η δημιουργία θέσεων εργασίας θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο, πρόσθεσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που συγγράφει τώρα βιβλίο με τίτλο «Η Ευρώπη μετά την καταιγίδα».
 
Ο Ρομπάι απέρριψε τους φόβους σύμφωνα με τους οποίους οι ευρωεκλογές του Μαΐου θα δουν τα λαϊκιστικά ευρωσκεπτικιστικά κόμματα να αυξάνουν σημαντικά τη δύναμή τους.

Πηγή: topontiki.gr

Ο υπαρκτός καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που υπερασπίζεται με πάθος τα συμφέροντα του 1% έναντι των συμφερόντων της υπόλοιπης κοινωνίας. Αποτελούν απλά συνέπειες της χρηματοοικονομικής κρίσης του 2008 τα μεγάλα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα -ύφεση ή στάσιμη ανάπτυξη, ραγδαία αυξανόμενη ανεργία, χαμηλές προοπτικές για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, έλλειψη ζήτησης, διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων, κοινωνικός αποκλεισμός- που αντιμετωπίζουν σήμερα τόσο η Ευρώπη όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες;

Υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα ότι όλα αυτά τα σοβαρά ζητήματα δεν οφείλονται απλά σε μια σοβαρή χρηματοοικονομική κρίση με επίκεντρο τον ανεπτυγμένο κόσμο, αλλά στο γεγονός ότι ο σημερινός καπιταλισμός αδυνατεί πλέον να λειτουργήσει έστω με στοιχειώδη τρόπο που να μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση μιας βιώσιμης και ισόρροπης ανάπτυξης.

Η λεγόμενη «χρηματιστικοποίηση» της οικονομίας, που είναι όντως ιδιαίτερα επιρρεπής σε χρηματοοικονομικές κρίσεις και καταρρεύσεις όπως έδειξε ο Χάιμαν Μίνσκι, δεν μπορεί να νοηθεί ανεξάρτητα από τις διαδικασίες παραγωγής ή τις εξελίξεις στην πραγματική οικονομία. Ο αναπτυγμένος καπιταλισμός εμφάνιζε σοβαρές διαρθρωτικές πιέσεις και παραμορφώσεις για αρκετές δεκαετίες πριν από την έκρηξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007-08, όπως η κρίση υπερπαραγωγής, εμπορικά ελλείμματα, αδυναμία στην αύξηση νέων θέσεων εργασίας, καθώς και αυξημένα επίπεδα δημόσιου και ιδιωτικού χρέους.

Πράγματι, το κύμα χρηματιστικοποίησης, που πολλοί έχουν ονομάσει «καπιταλισμό καζίνο» ή «καπιταλισμό του χρηματιστηρίου», αλλά που στην ουσία ισοδυναμεί με την απορρύθμιση των γιγαντιαίων χρηματοπιστωτικών/χρηματοοικονομικών οντοτήτων με την ικανότητα να διαμορφώνουν και να ελέγχουν τη μοίρα εθνικών οικονομιών, ξεκίνησε ως απόρροια των διαρθρωτικών προβλημάτων που ήταν συνδεδεμένα με τη μεταπολεμική δομή της καπιταλιστικής συσσώρευσης, η κατάρρευση της οποίας στα μέσα της δεκαετίας του 1970 απειλούσε την επέκταση του καπιταλισμού. Ως εκ τούτου, η «χρηματιστικοποίηση» δεν προκύπτει από το πουθενά, αλλά αναδύεται ως εναλλακτικό μοντέλο στην παρακμή της μεταπολεμικής δομής της συσσώρευσης.

Στην εποχή της χρηματιστικοποίησης της οικονομίας, και κυρίως στην εποχή της λιτότητας μετά την χρηματοοικονομική κρίση του 2008, ο μηχανισμός κίνησης για τη μεγιστοποίηση του κέρδους λαμβάνει τη μορφή της απόλυτης συμπίεσης των μισθών και άλλων μορφών εκμετάλλευσης, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικοποίησης των ιδιωτικών απωλειών, τη βίαιη μεταβίβαση δημοσίων περιουσιακών στοιχείων στον ιδιωτικό τομέα και τη δημιουργία ενός καθεστώτος πεονίας χρέους.

Με την επικράτηση της χρηματιστικοποίησης της οικονομίας (η κινητήρια δύναμη πίσω από την παγκοσμιοποίηση και τη διαμόρφωση του σημερινού νεοφιλελεύθερου πρότζεκτ), η οικονομική μεγέθυνση, οι προοπτικές απασχόλησης και το βιοτικό επίπεδο επιδεινώνονται σημαντικά σε όλο τον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο. Αυτό αποδεικνύεται εύκολα όταν συγκρίνουμε τα ποσοστά ανάπτυξης και ανεργίας την εποχή του «ελεγχόμενου καπιταλισμού» (1945-1973) με τα επίπεδα ανάπτυξης και ανεργίας την εποχή της νεοφιλελεύθερης τάξης πραγμάτων (1979 έως σήμερα).

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, καθώς και σε όλο το φάσμα του ανεπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου, η επίδραση της χρηματοοικονομίας στην ανάπτυξη είναι αρνητική, όπως αποκαλύπτει πρόσφατη μελέτη των οικονομολόγων Stephen Gecchetti και Enisse Kharroubi για την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (βλ. Stephen Gecchetti and Enisse Kharroubi, «Reassessing the impact of finance on growth»).

Με την κυριαρχία της χρηματοοικονομίας, οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία μειώνονται σε σημαντικό βαθμό και οι μισθοί παραμένουν στάσιμοι από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Το αποτέλεσμα είναι η άνοδος μιας νέας «Επίχρυσης Εποχής», με ανανεωμένες αξιώσεις για την ανωτερότητα του δαρβινικού καπιταλισμού.

Την ίδια στιγμή, ο φτωχός και εργαζόμενος πληθυσμός θεωρείται ως μια μορφή ενόχλησης στον γαλαξία όπου κατοικούν οι πλούσιοι. Κάπως έτσι ξεκινά ο ανελέητος πόλεμος των πλουσίων στους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας των απλών ανθρώπων, με τα μέσα ενημέρωσης να διεξάγουν συστηματικά ανά διαστήματα υποτιμητικές εκστρατείες απέναντι στην ταυτότητα της εργατικής τάξης.

Οσον αφορά την αύξηση των δημοσίων ελλειμμάτων και τη διόγκωση του κρατικού χρέους, οι εξελίξεις αυτές οφείλονται κυρίως στις ύπουλες φορολογικές πολιτικές που ευνοούν τους πλούσιους και τα εταιρικά περιουσιακά στοιχεία, και οι οποίες σχετίζονται με την κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Ακόμη και στις χώρες του μεσογειακού νότου (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία) που πλήττονται σήμερα ιδιαίτερα από την κρίση, και οι οποίες έχουν δαιμονοποιηθεί από τους βόρειους εταίρους τους στην Ευρωζώνη και τα διεθνή ΜΜΕ για τη δήθεν «σπάταλη» συμπεριφορά τους, οι αποκαλούμενες «σοσιαλιστικές» κυβερνήσεις εφάρμοσαν μεθοδικά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες αντιδραστικές παρά προοδευτικές κοινωνικές πολιτικές (βλ., το άρθρο του γράφοντος, C. J. Polychroniou «The Mediterranean Conundrum Crisis in the European Periphery». Economic and Political Weekly, Vol, XLVII, Νο. 21, May 26, 2012).

Από την άποψη της πολιτικής οικονομίας, το τέλος του κοινωνικού συμβολαίου στην Ευρώπη και το ξεχαρβάλωμα των κοινωνικών επιδομάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να γίνει κατανοητό ως αντανάκλαση στη μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, παρά ως απόρροια της λογικής των αγνών οικονομικών. Η νεοσυντηρητική αντεπανάσταση που ξεκίνησαν αρχές της δεκαετίας του '80 η Θάτσερ και ο Ρέιγκαν στη Μεγάλη Βρετανία και στις ΗΠΑ, αντίστοιχα, αποτελεί ταξικό πόλεμο από τα πάνω εκ μέρους του χρηματιστικού κεφαλαίου και των μεγάλων επιχειρήσεων με τη χρήση της εξουσίας του κράτους.

Είναι μέσω της εφαρμογής αυτού του αναλυτικού φακού που μπορούμε να κατανοήσουμε σήμερα τη μανία των Ρεπουμπλικανών με το «ταβάνι χρέους» και τη σφαγή στα επιδόματα και τις δημόσιες υπηρεσίες στη σύγχρονη Αμερική. Η ίδια ανάλυση μπορεί επίσης να μας οδηγήσει σε μια σταθερή κατανόηση του ανορεκτικού πνεύματος που κυριαρχεί στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παρά την έλλειψη ανάπτυξης και το σοβαρό πρόβλημα ανεργίας που πλήττει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρωζώνης.

Εν ολίγοις, ο υπαρκτός καπιταλισμός έχει απολέσει οποιοδήποτε πρόσχημα περί ενός κοινωνικά υπεύθυνου οικονομικού συστήματος και μεριμνά σχεδόν αποκλειστικά για τις ανάγκες και τα συμφέροντα των πλουσίων και των ισχυρών με την επιβολή πολιτικών που είναι βλαβερές για την υπόλοιπη κοινωνία. Ο υπαρκτός καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που υπερασπίζεται με πάθος τα συμφέροντα του 1% έναντι των συμφερόντων της υπόλοιπης κοινωνίας. Αυτό εξηγεί γιατί οι πλούσιοι, οι μεγάλες επιχειρήσεις και τράπεζες τα πάνε τόσο καλά σε μια περίοδο που οι στρατιές των ανέργων συνεχίζουν να αυξάνονται και ένα σημαντικό ποσοστό του εργαζόμενου πληθυσμού παλεύει απλά για να επιβιώσει.

Κατ' ουσίαν, συνεπώς, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε τόσο με μια πραγματική καπιταλιστική κρίση όσο με μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια εκ μέρους του πλέον ισχυρού τμήματος του κεφαλαίου να γυρίσει τον τροχό της ιστορίας εις βάρος του εργαζόμενου πληθυσμού σε μια περίοδο οικονομικής στασιμότητας.

* Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό ηλεκτρονικό έντυπο Truthout και αναρτήθηκε σε πολλές δεκάδες ιστοσελίδες, ανάμεσα στις οποίες είναι και αυτή του Occupy the World.

Πηγή: enet.gr

Εάν η Ελλάδα είχε αφεθεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, τότε «όλα» τα μέλη της νομισματικής ένωσης θα υποχρεούνταν να αφήσουν το κοινό νόμισμα σε «μεταγενέστερο χρόνο», φέρεται να δήλωσε η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ κατά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 19 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με «σύνθεση» των συνομιλιών κορυφής που έχει στη διάθεσή της η γαλλική εφημερίδα Le Monde.

«Συζητήσαμε προκειμένου να μάθουμε εάν η Ελλάδα θα έπρεπε να φύγει από τη ζώνη του ευρώ και πιστεύω πως εάν αυτό είχε συμβεί, θα έπρεπε όλοι μας να εγκαταλείψουμε [την ΟΝΕ] σε μεταγενέστερο χρόνο», φέρεται να δήλωσε χαρακτηριστικά η κ. Μέρκελ.

Η ηγέτιδα της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης φέρεται να τόνισε μάλιστα πως «όσο παραμένω καγκελάριος της Γερμανίας θα βοηθώ όλον τον κόσμο», προειδοποιώντας ωστόσο πως δεν είναι βέβαια εάν «θα μπορούσα να το κάνω δεύτερη φορά», λόγω της «κούραση» των γερμανών φορολογούμενων. «Αυτό μπορεί να εκτροχιαστεί σε κάποιο σημείο», συμπλήρωσε.

Πηγή: protothema.gr