Πρόκειται για το συγκινητικό ποίημα μαθητών πρώτης δημοτικού από την Κω, το οποίο φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα παιδιά βιώνουν μια πραγματικότητα, την οποία εύχονται να μπορούσαν να αλλάξουν. 

«Κάποιοι χάθηκαν στα μαύρα νευρά», ενώ όσοι κατάφεραν να σωθούν και να βγουν στην ακτή «λυπημένοι, δεν θα γυρίσουν ξανά στα παλιά», γράφουν οι λιλιπούτειοι ποιητές της περήφανης δασκάλας με τα χρυσά μαλλιά, κ. Κυριακής Τάσιου, όπως θα την περιέγραφαν οι μικροί λογοτέχνες.

Λόγια απλά και γεμάτα στοργή για το κορίτσι από τη Συρία, το αγόρι από το Πακιστάν, τον άντρα από το Μπαγκλαντές και τη γυναίκα από το Αφγανιστάν που «ήρθαν μόνοι σε μία βάρκα», όπως λένε χαρακτηριστικά οι εξάχρονοι ποιητές του νησιού, περιγράφοντας στη συνέχεια μια κατάσταση που αποτελεί πλέον γι’ αυτούς καθημερινό φαινόμενο. «Ήρθαν στην Κω μουσκεμένοι, βρεγμένοι, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό», γράφουν οι ίδιοι για την απόγνωση που βλέπουν στο βλέμμα των προσφυγόπουλων, τα οποία όλα όσα έχουν όταν πατούν στη στεριά είναι «μια τσάντα μονάχα στο χέρι» και «μια προσευχή στο δικό τους Θεό».

«Μέσα από τις ιδέες και τα βιώματα των μαθητών με αφορμή την ημέρα ποίησης και τα γεγονότα που βιώνουμε στο νησί μας την Κω, δημιουργήσαμε με τους μαθητές της πρώτης δημοτικού αυτό το όμορφο και γλυκό ποίημα (ημέρα ποίησης 21-3-2016)», έγραψε σε ανάρτησή της στο Facebook η δασκάλα της ‘Α3 τάξης με τους μαθητές με τη μεγάλη καρδιά.


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗΣ-e-typos.com