Μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα -η πρώτη που κατέγραψε τη ζημιά των γηρατιών και στις πέντε αισθήσεις- δείχνει ότι μόνο το 6% των ηλικιωμένων μένει αλώβητο από άποψη όρασης, ακοής, γεύσης, όσφρησης ή αφής.

Από τις 5 αισθήσεις, το 94% έχει απώλειες τουλάχιστον σε μία, το 38% σε δύο και το 28% σε τρεις έως πέντε. Μερικά προβλήματα είναι ήπια, όμως άλλα είναι σοβαρά. Δύο στους τρεις ηλικιωμένοι (64%) εμφανίζουν σημαντική απώλεια σε τουλάχιστον μία αίσθηση, ενώ το 22% σε δύο ή περισσότερες.

Όσο πιο μεγάλος σε ηλικία είναι κανείς, τόσο πιθανότερο είναι οι αισθήσεις του να υπολειτουργούν. Υπάρχουν όμως διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα στην τρίτη ηλικία. Από τις 5 αισθήσεις οι άνδρες υστερούν στην ακοή, στην όσφρηση και στη γεύση, αλλά υπερτερούν στην όραση (για την αφή δεν φαίνεται ιδιαίτερη διαφορά).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή χειρουργικής Τζαγιάντ Πίντο του Πανεπιστημίου του Σικάγο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Εταιρείας Γηριατρικής (Journal of the American Geriatrics Society), μελέτησαν με τα κατάλληλα τεστ ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 3.000 ατόμων ηλικίας 57 έως 85 ετών.

Από τις 5 αισθήσεις η συχνότερη ζημιά λόγω ηλικίας γίνεται σε εκείνη της γεύσης, κάτι που αφορά τρεις στους τέσσερις ηλικιωμένους (74%). Οι μισοί (48%) έχουν σημαντικά περιορισμένη γεύση και το ένα τέταρτο (26%) μέτρια γεύση.

Αρκετά συχνή είναι και η μείωση της αίσθησης της αφής, καθώς μόνο το 38% των ηλικιωμένων δηλώνουν ότι διατηρούν φυσιολογική αφή (το 32% έχουν κακή αφή και το 38% μέτρια).

«Η αισθητηριακή βλάβη είναι κοινή και συχνά αποτελεί προάγγελο σοβαρών προβλημάτων υγείας, όπως έκπτωσης των γνωστικών λειτουργιών, πτώσεων, εγκαυμάτων λόγω ελλιπούς αφής, τροφικής δηλητηρίασης λόγω ελλιπούς γεύσης και όσφρησης κ.α.», δήλωσε ο Πίντο.

Προηγούμενες μελέτες από τον Πίντο και άλλους επιστήμονες έχουν συσχετίσει τη βλάβη σε συγκεκριμένες αισθήσεις όπως η όσφρηση, με αυξημένο κίνδυνο πρόωρο θανάτου. Μάλιστα έχουν προτείνει ότι ένα οσφρητικό τεστ είναι καλύτερος προγνωστικός δείκτης για πρόωρο θάνατο από ό,τι η διάγνωση καρδιοπάθειας ή καρκίνου. Κάτι ανάλογο έχει υποστηριχθεί και για την ακοή.

Το ζήτημα της δυσλειτουργίας των αισθήσεων σε προχωρημένη ηλικία δεν έχει μελετηθεί επαρκώς σε βιολογικό και ιατρικό επίπεδο, παρόλο που σε αυτά τα προβλήματα οφείλεται σε σημαντικό βαθμό η μειωμένη ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τι θα συνέβαινε αν ένας άνθρωπος με πρόβλημα όρασης μπορούσε να κινηθεί μόνος του σε πολυσύχναστους δημόσιους χώρους, με μόνο «οδηγό» το κινητό του τηλέφωνο;

Πίσω από το wayfindr βρίσκεται ο Γιώργος Μανίνης. To μεγαλύτερο κίνητρο για την ομάδα του είναι οι αντιδράσεις όσων συμμετέχουν στα δοκιμαστικά. «Οι εκφράσεις του προσώπου τους μας λένε χίλιες λέξεις», λέει στο «Εθνος» ο Ελληνας επιστήμονας

Η ερώτηση αυτή βρίσκεται πίσω από την αρχική ιδέα του wayfindr, μιας φιλόδοξης υπηρεσίας που δημιουργεί μια ομάδα σχεδιαστών και ερευνητών που εργάζεται στην Αγγλία. Ανάμεσά τους κι ένας Ελληνας, ο Γιώργος Μανίνης. Η εφαρμογή, που έλαβε χρηματοδότηση 1 εκατ. δολάρια από την google.org, βρίσκεται σε δοκιμαστικό στάδιο και σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει επίσημα το επόμενο διάστημα.

«Επιδιώκουμε να βελτιώσουμε την ευεξία και την αυτοπεποίθηση ανθρώπων με προβλήματα όρασης, παρέχοντας μια ασφαλή και συνεπή εμπειρία μετακίνησης. Ερευνες δείχνουν ότι τέτοια άτομα οδηγούνται συχνά στην απομόνωση και την ανεργία. Αντιμετωπίζουν περιορισμούς στην κοινωνικοποίησή τους και θα ήθελαν να βγαίνουν περισσότερο από το σπίτι. Μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι το γεγονός ότι δεν μπορούν να κινηθούν αυτόνομα. Κάνουν μόνο λίγες διαδρομές στις οποίες έχουν εκπαιδευτεί. Εμείς θέλουμε να συμβάλουμε ώστε να αλλάξει αυτό», δηλώνει στο «Εθνος» ο Γιώργος Μανίνης.

Η ιδέα για το wayfindr ξεκίνησε πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν η ustwo, ένα δημιουργικό γραφείο σχεδιασμού ψηφιακών υπηρεσιών, συνεργάστηκε με την RLSB, μια φιλανθρωπική οργάνωση για άτομα με πρόβλημα όρασης. «Αρχικά σκεφτήκαμε να κάνουμε το αυτονόητο: μια εφαρμογή για κινητά που να πλοηγεί άτομα χωρίς όραση σε εσωτερικούς χώρους, όπου το GPS δεν λειτουργεί καλά. Ακόμη και σε εξωτερικούς χώρους, το GPS δεν έχει ακρίβεια κάτω από 10 μέτρα. Ομως, τα τελευταία 10 μέτρα κάνουν τη διαφορά. Αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε τεχνολογία Bluetooth με ακρίβεια 2-5 μέτρων», εξηγεί ο Γιώργος. Η ομάδα μετρά 4-5 άτομα, που στόχο έχουν την έρευνα και την ανάπτυξη πρωτοποριακών ιδεών και τεχνολογιών.

Το wayfindr παρέχει σε άτομα χωρίς όραση ασφαλή εμπειρία μετακίνησης. Η έρευνα της ομάδας ξεκίνησε από σταθμούς τρένου και μετρό στο Λονδίνο. Μέχρι στιγμής έχουν γίνει τρία δοκιμαστικά

Ερευνα
Μετά από πειραματισμούς, αποφασίστηκε, αντί μιας ακόμη εφαρμογής, το wayfindr να βοηθήσει τις ήδη υπάρχουσες, όπως για παράδειγμα το Google Maps, προκειμένου να προσφέρουν μία πιο ακριβή πλοήγηση σε εσωτερικούς χώρους. Η έρευνα ξεκίνησε από σταθμούς τρένου και μετρό. «Μέχρι στιγμής έχουμε κάνει τρία δοκιμαστικά. Μόλις τελειώσαμε το δοκιμαστικό στο Euston, έναν πολυσύχναστο σταθμό του υπογείου στο Λονδίνο, ενώ συνεργαζόμαστε με το «Transport for London», έναν οργανισμό αντίστοιχο με τον ΟΑΣΑ. Το επόμενο βήμα είναι να ξεπεράσουμε το δοκιμαστικό στάδιο και να γίνει πραγματικότητα η πλοήγηση σε σταθμούς του υπογείου», αναφέρει ο Ελληνας επιστήμονας, διευκρινίζοντας ότι υπάρχουν ακόμη παράμετροι που πρέπει να οριστικοποιηθούν.

Το μεγαλύτερο κίνητρο για όσους εργάζονται σε αυτή την πλατφόρμα είναι οι αντιδράσεις των ατόμων με πρόβλημα όρασης που μετέχουν στα δοκιμαστικά. «Οι εκφράσεις τους προσώπου τους μας λένε χίλιες λέξεις. Είναι μεγάλη αλλαγή με βάση τα σημερινά δεδομένα. Σε κάποιους φαίνεται αρκετά παράξενο να πλοηγούνται μόνοι τους, αφού μέχρι στιγμής έχουν συνηθίσει κάποιος να τους κρατάει το χέρι», υποστηρίζουν.

Ποιοι είναι όμως οι στόχοι για το wayfindr; «Μέσα στο 2016 θέλουμε να δούμε τα πρώτα μέρη στο Λονδίνο να το έχουν ενεργοποιημένο. Πέρα από τους σταθμούς του υπογείου, θέλουμε να εξερευνήσουμε και τις ανάγκες πλοήγησης των ανθρώπων χωρίς όραση σε διαφορετικά περιβάλλοντα, όπως εμπορικά κέντρα, νοσοκομεία, μουσεία. Στην προσπάθειά μας θέλουμε να συμβάλουν προγραμματιστές, οργανισμοί που βοηθούν άτομα χωρίς όραση, διαχειριστές εσωτερικών χώρων, κέντρα καινοτομίας. Χτίζουμε μια ανοιχτή κοινότητα γύρω μας», μας εξηγούν. Ολα αυτά όμως δεν ακούγονται φιλόδοξα; «Μπορεί, αλλά σε καινοτόμα σχέδια πρέπει να έχεις πάντα ένα υψηλό όραμα», μας απαντούν.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ Γ. ΜΑΝΙΝΗ
Σπούδασε στη Σύρο, διαπρέπει στο Λονδίνο

Το σχέδιο των παιδιών να δημιουργήσουν μια εφαρμογή πλοήγησης για ανθρώπους με προβλήματα όρασης δεν άφησε ασυγκίνητη την Google, που τους προσέγγισε προκειμένου να τους εντάξει στο πρόγραμμα χρηματοδότησης για άτομα με αναπηρία. Οι διαδικασίες πήραν παραπάνω απ’ ό,τι περίμενε η ομάδα, που στο μεταξύ σκέφτηκε και επανασχεδίασε ορισμένα ζητήματα.

«Οταν μας προσέγγισε η google.org χαρήκαμε. Νομίζαμε ότι θα παίρναμε τη χρηματοδότηση μέσα σε έναν μήνα. Ομως η πραγματικότητα ήταν λίγο διαφορετική. Οι άνθρωποι της google.org μας έθεσαν ερωτήματα σχετικά με το όραμά μας, το πλάνο υλοποίησης της ιδέας μας και τη γενικότερη στρατηγική μας. Ηθελαν να διασφαλίσουν ότι η εταιρεία θα είναι βιώσιμη και μετά τη λήξη της χρηματοδότησης. Οι διαδικασίες κράτησαν τελικά ένα εξάμηνο», θυμάται ο Γιώργος Μανίνης.

Η αναμονή για τη χρηματοδότηση όχι μόνο δεν πτόησε την ομάδα, αλλά, αντίθετα, έδεσε τα μέλη της ακόμη περισσότερο, ενώ τους πρόσφερε εμπειρία. Ξεχωριστή ήταν η στιγμή που η google.org τους έδωσε θετική απάντηση. «Ακόμη το θυμάμαι. Ημασταν σε ένα δωμάτιο αργά το απόγευμα (αφού μιλούσαμε με Καλιφόρνια). Τα συναισθήματα όλων μας ήταν πολύ έντονα. Ουσιαστικά, ήταν η επιβράβευση των προσπαθειών μας αλλά και η αρχή ενός δύσκολου έργου», σημειώνει.

Ευκαιρίες
Ο Γιώργος μένει και εργάζεται στο Λονδίνο τα τελευταία χρόνια. Με καταγωγή από Βόλο, ως φοιτητής σπούδασε στη Σχολή Μηχανικών Σχεδίασης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Σύρο. Ο ίδιος χαρακτηρίζει την περίοδο των σπουδών του ως «μοναδική εμπειρία, όχι μόνο λόγω του καινοτόμου προγράμματος σπουδών, αλλά και λόγω της ιδιαίτερα ζωντανής φοιτητικής ζωής στο νησί». Μόλις απέκτησε το πτυχίο του, πήρε τον δρόμο για τη Μεγάλη Βρετανία.

«Αρχικά δεν είχα βλέψεις για εξωτερικό, αλλά προς το τέλος των σπουδών στη Σύρο ένιωσα την ανάγκη να δοκιμάσω τον εαυτό μου σ’ ένα περιβάλλον όπου υπάρχει γερή κουλτούρα γύρω από τη σχεδίαση (design). Ετσι αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακό στο UCL στο Λονδίνο», προσθέτει. Αντικείμενο των μεταπτυχιακών του σπουδών ήταν η Αλληλεπίδραση Ανθρώπου-Υπολογιστή, ένα πρόγραμμα που συνδυάζει ψυχολογία, σχεδιασμό και τεχνολογία.

Τα επαγγελματικά του βήματα ήρθαν ως λογική συνέχεια. «Σύντομα αντιλήφθηκα ότι υπήρχε πολλή ζήτηση στην αγορά για άτομα που έχουν εκπαιδευτεί στον τομέα μου. Εστειλα πολλά βιογραφικά, δεν πήρα απαντήσεις από πολλούς, αλλά κατάφερα να βρω μια καλή δουλειά πριν ακόμα τελειώσω το μεταπτυχιακό», μας εξηγεί.

Η Ελλάδα
Παρότι βρίσκεται πλέον στο Λονδίνο και δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ελληνικής καθημερινότητας, παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και ιδίως τις εξελίξεις στον τομέα των νεοφυών επιχειρήσεων.

«Δυστυχώς η οικονομική και κοινωνική κρίση κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα. Παρακολουθώ όμως την ελληνική αγορά και πραγματικά χαίρομαι όταν νεαρά άτομα κυνηγούν αυτό που θέλουν και καινοτομούν, είτε με ένα τεχνολογικό startup είτε μια μικροζυθοποιία για παράδειγμα», επισημαίνει.

Πάντως, δεν αποκλείει κάποια στιγμή στο μέλλον να επιστρέψει στην Ελλάδα, προκειμένου να δραστηριοποιηθεί, καθώς θεωρεί ότι υπάρχει άλλη ποιότητα ζωής. Οπως αναφέρει: «δεν θέλω να κλείνω πόρτες. Αν η κατάσταση σταθεροποιηθεί στο μέλλον και έχω μαζέψει τις εμπειρίες που θέλω από το εξωτερικό, ίσως γυρίσω στον ήλιο, στο ωραίο φαγητό και στους πιο ανθρώπινους ρυθμούς ζωής».

ethnos.gr

Μια μεγάλη διεθνής επιστημονική έρευνα -με ελληνική συμμετοχή- αποκάλυψε μια σειρά από γονίδια που ευνοούν την εμφάνιση της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας, της βασικής αιτίας μειωμένης όρασης των ηλικιωμένων, η οποία σε προχωρημένες περιπτώσεις οδηγεί σε τύφλωση.

Η εκφύλιση ωχράς κηλίδας πλήττει περίπου το 5% των ανθρώπων άνω των 75 ετών. Πάνω από 150 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από αυτή την εκφύλιση και, από αυτούς, τα δέκα εκατομμύρια σε προχωρημένη μορφή.

Περισσότεροι από 100 επιστήμονες από διάφορες χώρες ανέλυσαν το DNA άνω των 43.500 ανθρώπων (εκ των οποίων οι 23.000 με εκφύλιση και οι 20.000 χωρίς) για να ρίξουν περισσότερο φως στο γενετικό υπόβαθρο της νόσου, ανακαλύπτοντας συνολικά 52 παραλλαγές γονιδίων σε 34 γονιδιακές περιοχές, που εμπλέκονται στη νευροεκφυλιστική πάθηση. Η ανακάλυψη ελπίζεται ότι θα οδηγήσει σε έγκαιρη διάγνωση όσων κινδυνεύουν περισσότερο και σε καλύτερη πρόληψη ή σε νέες φαρμακευτικές θεραπείες της πάθησης.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζόναθαν Χέινς της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Case Western Reserve, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γενετικής "Nature Genetics". Στη διεθνή ερευνητική κοινοπραξία συμμετείχαν η αναπληρώτρια καθηγήτρια Οφθαλμολογίας Ευαγγελία Τσιρώνη του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ο ελληνικής καταγωγής καθηγητής κυτταρικής βιολογίας και παιδιατρικής Νικόλας Κατσάνης του Πανεπιστημίου Ντιουκ της Β.Καρολίνα.

Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας προκαλείται από ένα συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων, καθώς και του τρόπου ζωής, η οποία εμφανίζεται σε δύο μορφές: την υγρή (όταν συνοδεύεται από αγγειογένεση) και την ξηρή (χωρίς αγγειογένεση). Η πρώτη μορφή εξελίσσεται πιο γρήγορα από ό,τι η δεύτερη. Και οι δύο όμως προξενούν προοδευτική ζημιά στην όραση, καθώς σταδιακά καταστρέφουν τα κύτταρα-φωτοϋποδοχείς στην ωχρά κηλίδα, μια μικρή περιοχή στο κέντρο του αμφιβληστροειδούς στο πίσω μέρος του ματιού.

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν θεραπείες για την συνηθέστερη ξηρή μορφή της νόσου, ενώ για την υγρή οι υπάρχουσες θεραπείες «φρενάρουν» μεν την εξέλιξή της, αλλά δεν την θεραπεύουν, ούτε είναι αποτελεσματικές σε όλους τους ασθενείς. Συνήθειες όπως το κάπνισμα αυξάνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου.

Μέχρι σήμερα είχαν εντοπισθεί 21 περιοχές του γονιδιώματος, που αυξάνουν τον κίνδυνο για τη νόσο. Η νέα έρευνα ανεβάζει πλέον τον αριθμό αυτό σε 34. Οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν πλέον να κατανοήσουν καλύτερα τους βιολογικούς-γενετικούς μηχανισμούς που οδηγούν στην «πυροδότηση» και στην εξέλιξη της εκφύλισης.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όταν το θέμα είναι η υγεία των ματιών, οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται τα διορθωτικά γυαλιά, τα κολλύρια και τις μολύνσεις από τα άπλυτα χέρια ή την λανθασμένη χρήση του μέικ απ. Το ενδεχόμενο σοβαρής διαταραχής της όρασης ή τύφλωσης, όμως, ούτε που τους περνάει από το μυαλό.

Ωστόσο είναι ένα ενδεχόμενο απολύτως αληθινό και πολύ κοντά στον καθένα μας, δεδομένου ότι παγκοσμίως το 4,25% των ανθρώπων κάθε ηλικίας, δηλαδή πάνω από 285 εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια τους, με τα 39 εκατομμύρια να είναι ήδη τυφλοί, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Οι δύο κυριότερες αιτίες τύφλωσης στον κόσμο είναι ο καταρράκτης και το γλαύκωμα. Και αν η χειρουργική διόρθωση του καταρράκτη συνήθως μπορεί να αποκαταστήσει την όραση, οι βλάβες του γλαυκώματος δυστυχώς είναι μη αναστρέψιμες.

Επειδή, λοιπόν, έχει πολύ μεγάλη σημασία να ανιχνεύεται νωρίς η αύξηση της πίεσης στο εσωτερικό του ματιού που οδηγεί στο γλαύκωμα, ο ομότιμος καθηγητής Οφθαλμολογίας Ιωάννης Βέργαδος, από το Οφθαλμολογικό Ινστιτούτο Γλαυκώματος Αθηνών, εξηγεί όσα πρέπει να ξέρουμε γι’ αυτό.

Μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι έχει γλαύκωμα;

Η αύξηση της πίεσης στα μάτια δεν προκαλεί κανένα απολύτως σύμπτωμα στην αρχή. Συνήθως χρειάζονται 3-4 χρόνια χωρίς θεραπεία για να αρχίσουν οι αλλοιώσεις στο νεύρο του ματιού που τελικά θα επηρεάσουν την όραση. Ωστόσο, έως ότου γίνουν αντιληπτές οι αλλοιώσεις αυτές, ο ασθενής μπορεί να έχει ήδη χάσει σημαντικό ποσοστό της όρασής του.

Γι’ αυτό και έχει ζωτική σημασία να ελέγχεται η πίεση των ματιών σε κάθε επίσκεψη στον οφθαλμίατρο μετά την ηλικία των 40 ετών. Η φυσιολογική πίεση των ματιών είναι 12-20 mmHg. Όσο πιο υψηλή είναι και όσο πιο μεγάλος σε ηλικία ο ασθενής, τόσο ταχύτερα θα υποστεί βλάβη το οπτικό νεύρο.

Είναι κληρονομικό;

Η κληρονομικότητα, ιδίως από την πλευρά της μητέρας, είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας, αλλά όχι η αιτία. Η αιτία του παραμένει άγνωστη, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να το καταπολεμήσουμε ριζικά. Άλλοι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι η υψηλή μυωπία (από 6 βαθμούς και πάνω), κάθε τι που πλήττει την υγεία των αγγείων (λ.χ. ηλικία, υπέρταση, διαβήτης, αυξημένη χοληστερόλη, νεφροπάθειες), η μακροχρόνια χρήση κορτικοστεροειδών (κορτιζόνης) κάθε μορφής και για οποιοδήποτε λόγο, οι τραυματισμοί των ματιών και η μαύρη φυλή.

Όσοι ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες θα πρέπει να ελέγχουν τουλάχιστον 1 φορά τον χρόνο την ενδοφθάλμια πίεσή τους, εφ’ όρου ζωής.

Αληθεύει ότι είναι ασθένεια των ηλικιωμένων;

Όχι. Στο περίπου 80% των περιπτώσεων η διάγνωση γίνεται σε ηλικία 45-55 ετών (γι’ αυτό λέμε πως απαιτείται συστηματικός έλεγχος εφ’ όρου ζωής από τα 40 και μετά). Στις υπόλοιπες γίνεται αργότερα ή (σπανιότερα) σε νεότερα άτομα ηλικίας 25-30 ετών.

Υπάρχει επίσης το συγγενές γλαύκωμα που εκδηλώνεται στην βρεφική ηλικία αλλά γίνεται αμέσως αντιληπτό διότι προκαλεί χαρακτηριστικά συμπτώματα, δηλαδή μεγάλα μάτια (αποκαλούνται βούφθαλμος ή μάτι βοός) και φωτοφοβία (δεν αντέχει το μωρό το φως, δακρύζει), καθώς και νεανικά γλαυκώματα που όμως είναι πάρα πολύ σπάνια.

Είναι αναπόφευκτη η τύφλωση;

Όχι. Όσο πιο εγκαίρως γίνει αντιληπτό, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι θα διαφυλαχθεί η όραση, αρκεί να γίνεται σωστά η θεραπεία και ο τακτικός επανέλεγχος. Δυστυχώς όμως από τους 300.000 Έλληνες που υπολογίζουμε ότι έχουν γλαύκωμα, το 35-40% δεν το ξέρουν, επομένως κινδυνεύουν να υποστούν ανήκεστη βλάβη της όρασής τους.

Υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες;

Ασφαλώς και υπάρχουν. Η συχνότερη αντιμετώπιση είναι φαρμακευτική (με ειδικά κολλύρια) η οποία εξατομικεύεται, διότι υπάρχουν πολλές και διαφορετικές οικογένειες φαρμάκων. Αν τα φάρμακα αποτύχουν, δηλαδή δεν αντιμετωπίσουν την αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση, τότε θα καταφύγουμε είτε στο λέιζερ είτε στο χειρουργείο, αναλόγως με το είδος του γλαυκώματος, τη σοβαρότητά του και την κατάσταση της υγείας του ασθενούς.

Τα τελευταία 5-10 χρόνια, πάντως, με την έγκαιρη διάγνωση, την επάρκεια των φαρμάκων και την σωστή παρακολούθηση έχει μειωθεί ο αριθμός των ασθενών που χρειάζονται επεμβατική θεραπεία. Συνήθως χειρουργούνται τα πιο παραμελημένα περιστατικά, που υπολογίζεται ότι αποτελούν το περίπου 10% του συνόλου.

Ας σημειωθεί ότι το ενδεχόμενο έναρξης της οφθαλμικής υπερτονίας (δηλαδή της αυξημένης πίεσης) εγείρεται όταν η πίεση του ματιού είναι από 20 και πάνω, οπότε και αρχίζουν λεπτομερείς εξετάσεις, και αναλόγως με τα ευρήματά τους καθορίζεται η τυχόν θεραπεία.

Χρειάζονται οι ασθενείς αλλαγές του τρόπου ζωής;

Δεν υπάρχουν περιορισμοί στον τρόπο ζωής για το γλαύκωμα καθ’ εαυτό, πλην βεβαίως της αποφυγής της οδήγησης στα τελικά στάδιά του όταν υπάρχει σοβαρή μείωση της όρασης. Είναι μύθος ότι όποιος έχει γλαύκωμα δεν κάνει λ.χ. να σκύβει και να τρώει αλάτι ή ότι πρέπει να παίρνει ειδικά διατροφικά συμπληρώματα και να μην γυμνάζεται. Επειδή, ωστόσο, η υπέρταση, το αυξημένο σάκχαρο κ.λπ. αποτελούν επιβαρυντικούς παράγοντες, καλό είναι να ρυθμίζονται.

Αριθμοί

• 3,54% των ατόμων ηλικίας 40-80 ετών σε όλο τον κόσμο έχουν γλαύκωμα

• 64,3 εκατομμύρια ο αριθμός των ασθενών σε όλο τον κόσμο

• 76 εκατομμύρια θα πάσχουν το 2020

• 111,8 εκατομμύρια θα πάσχουν το 2040

• 300.000 Έλληνες έχουν γλαύκωμα

• 35-40% των ασθενών δεν γνωρίζουν ότι πάσχουν από τη νόσο

• 2η αιτία τυφλώσεως στον κόσμο είναι το γλαύκωμα (πρώτη είναι ο καταρράκτης)

Πηγή: tanea.gr

Η αποκάλυψη του δημοσιογράφου...

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μένιος Σακελλαρόπουλος βρέθηκε στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη για να μιλήσει για το νέο του βιβλίο και σε ερώτηση σχετικά με τον τρόπο που του έρχονται οι ιδέες για τα βιβλία του αποκάλυψε την πρόσφατη περιπέτεια υγείας που αντιμετώπισε...
«Είχα ένα πρόβλημα υγείας πριν από κανένα 20ήμερα σοβαρό με τα μάτια μου. Πέρασα μία πολύ σοβαρή περιπέτεια. Έχασα το φως μου στην πραγματικότητα για 15 ημέρες. Δεν έβλεπα τίποτα. Μαύρο!» είπε ο Μένιος Σακελλαρόπουλος με την Ελένη να σχολιάζει το όμορφο χρώμα των ματιών του.

zappit.gr