Σε «ανέντιμο» συμβιβασμό με μόνο δεδομένο ότι η Ελλάδα θα πρέπει να δεσμευτεί εκ των προτέρων για μέτρα με συνταγή ΔΝΤ, χωρίς λύση για το χρέος, ποσοτική χαλάρωση και «απαντήσεις» για τα πρωτογενή πλεονάσματα, θα συρθεί η Αθήνα αν θέλει να κλείσει στην καλύτερη περίπτωση τον Απρίλιο τη δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος.

Την εικόνα εν όψει του σημερινού Eurogroup επισημαίνει και ο επικεφαλής του Euro Working Group Τόμας Βίζερ όταν λέει ότι το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε σήμερα είναι η καταγραφή προόδου και ένα σημείο εκκίνησης για τα μέτρα μετά το 2018, καθώς και τα εργασιακά, το οποίο θα επιτρέψει την επιστροφή των κλιμακίων στην Αθήνα. Ο ίδιος προειδοποιεί πως οι καθυστερήσεις οδηγούν τις περισσότερες φορές σε χειρότερη συμφωνία και τονίζει ότι «δεν θέλουμε ούτε να σκεφτόμαστε τη μη συμμετοχή του ΔΝΤ».

Συνεπώς, με σύμφωνη γνώμη όλων των δανειστών για να ανάψει το πράσινο φως για την επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα στο τέλος του σημερινού Eurogroup, η Ελλάδα θα πρέπει να ψηφίσει τη μείωση του αφορολογήτου και την περικοπή της προσωπικής διαφοράς για τις συντάξεις. Με τον τρόπο αυτό θα καλυφθεί το «δημοσιονομικό κενό» μεταξύ ΔΝΤ και Ε.Ε., που αντιστοιχεί σε μέτρα με καθαρή δημοσιονομική απόδοση 2% του ΑΕΠ ή 3,6 δισ. ευρώ. Την ίδια ώρα, με πίεση των Ευρωπαίων το ΔΝΤ φαίνεται να δείχνει διάθεση να αναθεωρήσει τις αρχικές του εκτιμήσεις για την Ελλάδα λαμβάνοντας υπόψη την υπεραπόδοση της οικονομίας το 2016. Για το λόγο αυτόν ζήτησε -και πήρε -την άδεια να έχει παρατηρητή στην καταγραφή των στοιχείων που θα στείλει στο τέλος Μαρτίου η ΕΛ.ΣΤΑΤ. στη Eurostat. Αν επαληθεύσει τα νέα στοιχεία, τότε είναι πιθανό να αναθεωρήσει -άγνωστο σε τι βαθμό- τις προβλέψεις του για την Ελλάδα. Συνεπώς η αξιολόγηση δεν υπάρχει περίπτωση να ολοκληρωθεί πριν από τις αρχές Απριλίου, αφού τότε θα οριστικοποιηθούν από το ΔΝΤ τα πρόσθετα μέτρα που θα πρέπει να πάρει η Ελλάδα.

Η ατζέντα

Η πολιτική απόφαση που θα αναζητηθεί κατά το σημερινό Eurogroup θα περιλαμβάνει, εκτός από τα μέτρα, και την επιτάχυνση όλων των καθυστερήσεων που υπάρχουν στο «βασικό πακέτο» της δεύτερης αξιολόγησης.

Συγκεκριμένα θα πρέπει:

* Να κλείσει οριστικά με συγκεκριμένα μέτρα το δημοσιονομικό κενό των 700 εκατ. ευρώ που βλέπουν οι θεσμοί για το 2018.

* Να οριστικοποιηθούν οι αλλαγές στα εργασιακά, οι οποίες θα περνούν και από τις ομαδικές απολύσεις αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το ελληνικό αίτημα για επιστροφή των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

* Να υπάρχουν τελικές αποφάσεις για την αποκρατικοποίηση του 17% της ΔΕΗ και της προώθησης των δημοπρασιών ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας και της περαιτέρω αποκρατικοποίησης κατά 25% του ΑΔΜΗΕ μέσω της κεφαλαιαγοράς.

* Να ψηφιστεί το ταχύτερο δυνατό και να εφαρμοστεί αμέσως μετά ο νόμος για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης μη εξυπηρετούμενων οφειλών στις επιχειρήσεις, καθώς και το αναθεωρημένο Πτωχευτικό Δίκαιο.

* Να οριστεί Δ.Σ. για το υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων και να συγκροτηθεί ως οργανισμός ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει με βάση τον ιδρυτικό του νόμο ως διαχειριστής του συνόλου της κινητής και της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου.

* Να μεταφερθούν περιουσιακά στοιχεία στο νέο Ταμείο και να αναθεωρηθεί το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων για το 2017 και το 2018.

* Να οριστικοποιηθούν και να εφαρμοστούν οι ρυθμίσεις για την αξιολόγηση και τη μόνιμη κινητικότητα στο Δημόσιο.

* Να αναθεωρηθούν τα ειδικά μισθολόγια με στόχο να προσεγγίσουν ως ύψος και ανταπόδοση τα μισθολόγια των υπουργείων.

Δικαιοσύνη – διαφθορά

Στην ουρά των υποχρεώσεων βρίσκονται μέτρα για την επιτάχυνση της απονομής Δικαιοσύνης, της καταπολέμησης της διαφθοράς, καθώς και της εμβάθυνσης της απελευθέρωσης των αγορών προϊόντων (με βάση τις εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ) και υπηρεσιών.

Στον αέρα χρέος, πλεονάσματα και ποσοτική χαλάρωση

Σε ό,τι αφορά άλλα κρίσιμα θέματα του ελληνικού προγράμματος, όπως είναι το χρέος και τα πρωτογενή πλεονάσματα, φαίνεται ότι θα ρυθμιστούν με βάση τη συνταγή που θα δώσει το Βερολίνο.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Die Welt», η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ και η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, σε μια από τις πολλές επαφές που είχαν τον τελευταίο καιρό, συμφώνησαν ότι το Ταμείο θα στηρίξει πολιτικά τη σημερινή γερμανική κυβέρνηση και θα δεχθεί η λύση για το ελληνικό χρέος να έρθει όχι νωρίτερα από το 2018.

Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, θα πρέπει η ελληνική πλευρά να αναζητήσει τις απαραίτητες εγγυήσεις για την όσο δυνατόν ταχύτερη ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Κάτι που θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο χωρίς ένα σαφές δείγμα των προθέσεων του Eurogroup για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Το ίδιο πρόβλημα θα έχει και το ίδιο το ΔΝΤ για να πιστοποιήσει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους χωρίς πρόσθετες και πιο αναλυτικές εγγυήσεις για την ελάφρυνσή του από τους Ευρωπαίους εταίρους μας.

Πλεονάσματα

Το θέμα με τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι επίσης εντελώς ασαφές από την πλευρά των δανειστών. Το Βερολίνο επιμένει ότι ο στόχος του 3,5% του ΑΕΠ θα πρέπει να παραμένει για μία δεκαετία και ενώ οι υπόλοιποι υπουργοί Οικονομικών είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στα 3 (οι λιγότεροι), στα 5 και τα 7 χρόνια. Εκτός όμως από τη μεσοπρόθεσμη περίοδο, θα πρέπει να διευκρινιστεί και το τι θα γίνει μετά τη «μεσοπρόθεσμη» περίοδο, αφού και αυτή θα πρέπει να επισυναφθεί και να συνυπολογιστεί στις εκθέσεις βιωσιμότητας ΕΚΤ και ΔΝΤ. Περισσότερα και για τα πλεονάσματα αλλά και τη λύση για το χρέος αναμένεται να μάθουμε από την κατ’ ιδίαν συνάντηση της κ. Λαγκάρντ με τη Γερμανίδα καγκελάριο την Τετάρτη στο Βερολίνο και τη συνάντηση που θα έχει η επικεφαλής του ΔΝΤ με τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.

Τα αποτελέσματα των συναντήσεων θα καθορίσουν εν πολλοίς και τους όρους της τελικής συμφωνίας που θα αναζητήσουν οι δανειστές με την Ελλάδα.