Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από την πιο «χρυσή» σελίδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν 4 Ιουλίου, όταν η Εθνική Ελλάδας κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης, στο Euro της Πορτογαλίας, επικρατώντας 1-0 των διοργανωτών στον τελικό.
Είναι από τις φορές που ακόμα και η ελληνική γλώσσα δεν μπορεί να περιγράψει ακριβώς τον άθλο που πέτυχε η εθνική μας ομάδα στα γήπεδα της ιβηρικής χερσονήσου το 2004. Αξέχαστο, απερίγραπτο, μοναδικό, ανεπανάληπτο είναι μερικές από αυτές για το έπος της Ελλάδας εκείνο το καλοκαίρι. Ένας μήνας... παράνοιας που ολοκληρώθηκε με τον μεγάλο τελικό απέναντι στην Πορτογαλία.
«Στόχος είναι η καλή εμφάνιση και ότι βγει». «Και έναν βαθμό να πάρουμε, ευχαριστημένοι θα είμαστε». «Έστω και ένα γκολ, θα είναι κάτι θετικό». Αυτά ήταν τα λόγια του Ότο Ρεχαγκελ, λίγες ημέρες πριν την έναρξη της διοργάνωσης. Μιας διοργάνωσης, η οποία έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία τόσο του ελληνικού όσο και του ευρωπαϊκόυ ποδοσφαίρου.
Τα αποτελέσματα που έφεραν την Έλλαδα στην κορυφή της Ευρώπης ήταν τα εξής:
Ελλάδα - Πορτογαλία 2-1 (Καραγκούνης 6', Μπασινάς 51' πέναλτι - Ρονάλντο 90'), Πόρτο, 12/06/2004
Ελλάδα - Ισπανία 1-1 (Χαριστέας 67' - Μοριέντες 28'), Πόρτο, 16/06/2004
Ελλάδα - Ρωσία 1-2 (Βρύζας 44' - Κιριτσένκο 2', Μπουλίκιν 17'), Φάρο Λούλε, 20/06/2004
Ελλάδα - Γαλλία 1-0 (Χαριστέας 65'), Λισαβόνα, 25/06/2004.
Ελλάδα - Τσεχία 1-0 (Δέλλας 105'), Οπόρτο, 01/07/2004
Ελλάδα - Πορτογαλία 1-0 (Χαριστέας 57'), Λισαβόνα, 04/07/2004
Ο θρίαμβος λεπτό προς λεπτό
Ο Ότο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του είχαν φτάσει στον τελικό της Λισαβόνας αποκλείοντας την Τσεχία μετά από 105 λεπτά πραγματικής «μάχης». Το πλάνο για την κούπα ήταν σαφέστατο όπως και αποτελεσματικό. Άμυνα που… τσακίζει κόκκαλα και ένα κέντρο που δεν θα σταματάει να τρέχει ούτε δευτερόλεπτο.
Στο αγωνιστικό χώρο του «Ντα Λουζ» παρατάχθηκαν οι εξής ήρωες: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Καψής, Δέλλας, Φύσσας, Γιαννακόπουλος, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Κατσουράνης, Χαριστέας, Βρύζας.
Πόσο απέχει όμως η εκδίκηση από την ταπείνωση; Μα, φυσικά 90 λεπτά. Οι Πορτογάλοι δεν μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο για να νικήσουν τον τελικό, αλλά για να ταπεινώσουν μια ομάδα.
Το αργό τέμπο της Εθνικής μας έδειχνε να παγιδεύει τους Πορτογάλους, οι οποίοι προσπαθούσαν με μεμονωμένες ενέργειες του Φίγκο και του Ρονάλντο να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη.
Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι είχε αρχίσει από νωρίς τις αλχημείες για να διασπάσει την γρανιτένια άμυνα της Ελλάδας, και μάλιστα πραγματοποίησε την πρώτη του αλλαγή στο 43’ (αναγκαστική) βγάζοντας τον Μιγκέλ και περνώντας τον Πάουλο Φερέιρα στον αγωνιστικό χώρο.
Το ημίχρονο ολοκληρώθηκε χωρίς τέρματα, αλλά όλοι πίστευαν πως το τέλος θα ήταν «γαλανόλευκο». Ελλάδα και Κύπρος και απόδημοι συμπατριώτες μας σε κάθε γωνιά του κόσμου ήξεραν πως ο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του δεν θα μας απογοήτευαν.
Το ρολόι στο «Ντα Λουζ» είχε φτάσει στο 57ο λεπτό. Ο Άγγελος Μπασινάς πλησίαζε αργά την μπάλα για να εκτελέσει το κόρνερ, με τους πέντε χιλιάδες Έλληνες στις εξέδρες να ξεσηκώνονται λες και ήξεραν αυτό που θα συνέβαινε δευτερόλεπτα αργότερα.
Ο μέσος της Ελλάδας σέντραρε γλυκά και ο Άγγελος Χαριστέας, με την δύναμη 10 εκατομμυρίων Ελλήνων, πήδηξε πιο ψηλά από όλους κάνοντας το 1-0 και «παγώνοντας» το κατάμεστο «Ντα Λουζ», με τον Μάρκους Μερκ να δείχνει την σέντρα μέσα σε μια σιωπή που είχε την δύναμη ενός ολόκληρου λαού.
Τα 34 λεπτά για τον θρίαμβο θύμιζαν αιώνες. Τα 11 «λιοντάρια» έκλειναν κάθε χώρο μη αφήνοντας τους Πορτογάλους να πάρουν ανάσα. Ο Ότο Ρεχάγκελ έδωσε εντολή στους παίκτες να οπισθοχωρήσουν στα τελευταία 15 λεπτά, περνώντας παράλληλα τον Στέλιο Βενετίδη αντί του Στέλιου Γιαννακόπουλου για να κλείσουν καλύτερα οι πτέρυγες, όπου ο Φίγκο με τον Ρονάλντο εναλλάσσονταν διαρκώς δημιουργώντας ρήγματα.
Τελευταία δέκα λεπτά. Το ένα σουτ διαδέχεται το άλλο. Πότε ο Φίγκο, πότε ο Ρονάλντο προσπαθούν να νικήσουν τον Αντώνη Νικοπολίδη. Φευ! Ο κορυφαίος τερματοφύλακας του Euro 2004 διώχνει διαρκώς δίνοντάς μας κάθε ένα λεπτό το φιλί της ζωής.
Στο 86ο λεπτό ένα απρόσμενο γεγονός διακόπτει το παιχνίδι κόβοντας τον ρυθμό των Πορτογάλων, οι οποίοι επιτίθεντο κατά κύματα. Ο διάσημος Καταλανός εισβολέας, Jimmy Jump, θα μπει στο γήπεδο κατευθυνόμενος προς τον αρχηγό των Πορτογάλων, Λουίς Φίγκο, πετώντας του την σημαία της Μπαρτσελόνα, καθώς είχε μεταγραφεί λίγους μήνες πριν στην «μισητή» Ρεάλ.
Με την επανέναρξη, ο Φίγκο προσπάθησε (όντας έξω φρενών) να ισοφαρίσει, αλλά το αριστερό του σουτ μέσα από την περιοχή στις καθυστερήσεις, έγλειψε το δοκάρι περνώντας μόλις άουτ.
Τρία σφυρίγματα ακούστηκαν σαν το ομορφότερο τραγούδι σε όλη την υφήλιο, όπου υπήρχαν Έλληνες. Ο Μάρκους Μερκ έστειλε μια χώρα στους δρόμους να πανηγυρίσει το μεγαλύτερο θρίαμβο που έχει δει ποτέ ο παγκόσμιος αθλητισμός. Η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης! Η Λισαβόνα ξεσπούσε σε δάκρυα!
Η απονομή στους ήρωες
Με το σφύριγμα της λήξης η ελληνική αποστολή έγινε ένα κουβάρι. Ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Βασίλης Γκαγκάτσης έκλαιγε σαν μικρό παιδί στην αγκαλιά του «στρατηγού» Ότο. Η ελληνική σημαία ήταν στις πλάτες και των 23 παικτών, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι είχαν πετύχει. Σε μια γωνία ο σούπερ σταρ της Πορτογαλίας, Κριστιάνο Ρονάλντο ξεσπούσε σε λυγμούς , ενώ οι Ίβηρες είχαν μείνει αποσβολωμένοι με τις εξέδρες να αδειάζουν, μην μπορώντας να αντέξουν το «γαλανόλευκο» πάρτι, το οποίο είχε μόλις ξεκινήσει.
Η εξέδρα είχε στηθεί στην σέντρα του «Ντα Λουζ», με τον θρύλο του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, Εουσέμπιο, να μην μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του βλέποντας τους παίκτες της εθνικής του ομάδας να περνάνε και να αγγίζουν το βαρύτιμο τρόπαιο, αφού δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως για δεύτερη φορά εντός έδρας οι Έλληνες τους ταπείνωσαν.
Ένα - ένα τα παιδιά του Ρεχάγκελ περνούσαν να πάρουν τα μετάλλιά τους, από τον πρόεδρο της UEFA, Λέναρντ Γιόχανσον και τον Εουσέμπιο. Η ώρα είχε φτάσει. Ο πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης, Θοδωρής Ζαγοράκης πλησίασε το τρόπαιο. Ο Εουσέμπιο με τα μάτια του βουρκωμένα παρέδωσε την κούπα στον αρχηγό. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης τύλιξε την γαλανόλευκη στο τρόπαιο και η Ελλάδα ήταν και τυπικά η βασίλισσα της Ευρώπης.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Λουίς Φίγκο, ο Ζιντεντίν Ζιντάν, ο Τιερί Ανρί, ο Ραούλ, ο Μοριέντες, ο Νέντβεντ, ο Μπάρος και οι λοιποί αστέρες βλέπουν ακόμη την Εθνική Ελλάδας και έχουν εφιάλτες.
Η Ελλάδα… μια αγκαλιά!
Μετά την απονομή δέκα εκατομμύρια Έλληνες ξεχύθηκαν σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας. Η Ομόνοια ήταν το… hotspot, καθώς περισσότεροι από 1 εκατομμύριο Έλληνες σε μια τεράστια αγκαλιά φώναζαν ρυθμικά τα ονόματα του Ότο Ρεχάγκελ και των παικτών του, ενώ η… καζούρα στους σταρ που έπεσαν θύματα της ομάδας μας, δεν σταμάτησε να δίνει και να παίρνει.
Χωρίς χρωματισμένους οπαδούς, χωρίς διακρίσεις ομάδων, ο χορός είχε στηθεί. Κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ. Γέροι, νέοι και παιδιά αγκαλιαζόντουσαν και δάκρυζαν από την χαρά τους. Το ραντεβού ωστόσο είχε ανανεωθεί για την επόμενη ημέρα. Όταν τα «γαλανόλευκα λιοντάρια» θα έφταναν στην πατρίδα με το βαρύτιμο τρόπαιο!
Η άφιξη των «πορθητών» της Λισαβόνας
Η Δευτέρα εκείνη δεν θύμιζε καμία τσαγκαροδευτέρα. Ο κόσμος είχε βγει στους δρόμους περιμένοντας την αποστολή των θριαμβευτών. Στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», λίγο μετά τις 6:00 προσγειώνεται στην πατρίδα η αποστολή της Εθνικής. Δυο πυροσβεστικά οχήματα είχαν σχηματίσει μια υδάτινη αψίδα, για να περάσει το αεροπλάνο με τους παίκτες.
Στο πούλμαν οι Έλληνες ποδοσφαιριστές χοροπηδάνε σαν μικρά παιδιά. Απ' έξω ο κόσμος παραληρεί, κλαίει, αποθεώνει. Η Αττική Οδός έχει μετατραπεί σε ένα «γαλανόλευκο» πάρτι. Μηχανάκια και αμάξια συνοδεύουν την αποστολή μέχρι το Καλλιμάρμαρο. Κάθε πέντε μέτρα το πούλμαν σταματάει, για να αποθεωθούν οι «γαλανόλευκοι» ήρωες. Η Βασιλίσσης Σοφίας έχει μετατραπεί σε μια λαοθάλασσα και η Αθήνα έχει ρίξει τα τείχη της για να υποδεχτεί τους 23 θρύλους με τον προπονητή τους.
Το Καλλιμάρμαρο περίπου στις 21:00 υποδέχεται την αποστολή. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης μπαίνει με το τρόπαιο στο στάδιο και η νύχτα γίνεται μέρα. Ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής εκφράζει τις ευχαριστίες του προς τους Πρωταθλητές Ευρώπης. Η Αθήνα για δεύτερη σερί μέρα δεν κοιμάται και η Ιστορία για το ελληνικό ποδόσφαιρο γράφεται με χρυσά γράμματα.
Φάνη Κατεργιαννάκη, Αντώνη Νικοπολίδη, Κώστα Χαλκιά, Στέλιο Βενετίδη, Γιάννη Γκούμα, Τραϊανέ Δέλλα, Μιχάλη Καψή, Νίκο Νταμπίζα, Γιούρκα Σεϊταρίδη, Τάκη Φύσσα, Γιώργο Γεωργιάδη, Στέλιο Γιαννακόπουλε, Θοδωρή Ζαγοράκη, Γιώργο Καραγκούνη, Κώστα Κατσουράνη, Παντελή Καφέ, Βασίλη Λάκη, Αγγελε Μπασινά, Βασίλη Τσιάρτα, Ζήση Βρύζα, Ντέμη Νικολαϊδη, Δημήτρη Παπαδόπουλε, Αγγελε Χαριστέα και Ότο Ρεχάγκελ…
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ!!!
Υπόσχεση πρόκρισης στους τελικούς του EURO 2020 έδωσε ο Μίχαελ Σκίμπε, στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου με αφορμή την επέκταση της συνεργασίας του με την ΕΠΟ.
Παράλληλα, έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα στους παίκτες, ότι πλέον αυτό που προέχει στις επιλογές του είναι να παίζουν στις ομάδες τους. Αυτή είναι αναμφίβολα η μεγαλύτερη αλλαγή στην οποία προσανατολίζεται, σε σχέση με την πρώτη του θητεία στην εθνική.
«Είμαι πολύ χαρούμενος που το συμβούλιο της ΕΠΟ και ειδικά ο κ. Γραμμένος αποφάσισαν να επεκτείνουν το συμβόλαιό μου για άλλα δύο χρόνια. Νομίζω ότι σ΄αυτά τα δύο χρόνια οι επιτυχίες ήταν περισσότερες από τις αποτυχίες. Πρέπει όμως να ζήσουμε με την αποτυχία του αποκλεισμού. Παρόλα αυτά, η αποστολή μας είναι να καταφέρουμε να προκριθούμε στο EURO 2020. Και θα τα καταφέρουμε» είπε ο Γερμανός προπονητής, ο οποίος πλαισιώθηκε στη συνέντευξη Τύπου από τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Βαγγέλη Γραμμένο, τον τεχνικό διευθυντή, Ζήση Βρύζα, και τον διευθυντή επικοινωνίας, Ιάκωβο Φιλιππούση.
Οσον αφορά τις προτάσεις που είχε από συλλόγους, τόνισε: «Είχα κάποιες προτάσεις τα τελευταία χρόνια, αλλά νιώθω χαρούμενος και υπερήφανος που είμαι προπονητής της εθνικής μας ομάδας. Μου αρέσει πολύ να δουλεύω με τους παίκτες και ελπίζω ότι θα δούμε κάποιους νέους παίκτες στο μέλλον. Αρα δεν με απασχολούν καθόλου οι άλλες προτάσεις, αφού το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η εθνική ομάδα».
Αναφορικά με τη νέα έδρα της εθνικής: «Ήμουν επί τέσσερα χρόνια ομοσπονδιακός της Γερμανίας και ξέραμε όλοι ότι η εθνική ήταν ομάδα όλων των Γερμανών. Στο Ντόρτμουντ, τη Βρέμη, το Μόναχο, το Καϊζερσλάουτερν. Νομίζω κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στην Ελλάδα, άρα θεωρώ ότι είναι καλό να παίξουμε και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Ακόμα και στα νησιά, θα ήταν κάτι πολύ καλό για τους παίκτες. Πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε όλοι μαζί, η εθνική είναι ομάδα όλων των Ελλήνων, είτε εδώ είτε στο εξωτερικό. Πιστεύω ότι είναι πολύ σωστό να παίξουμε αγώνες και σε άλλα γήπεδα, όχι μόνο στο γήπεδο του Πειραιά, παρότι αυτό είναι το καλύτερο γήπεδο».
Κάνοντας απολογισμό των πρώτων δύο χρόνων, ο Σκίμπε δήλωσε: «Μέχρι τώρα όλοι μαζί κάναμε καλή δουλειά. Επέστρεψε το καλό κλίμα στην εθνική και καταφέραμε να κλείσουμε το χάσμα από τις ομάδες που βρίσκονται σε καλό επίπεδο. Τώρα πρέπει να πλησιάσουμε και αυτές που βρίσκονται στο υψηλότατο επίπεδο. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να δουλεύουμε συνεχώς, ώστε να έχουμε μια ομάδα από παίκτες που αγαπούν να φορούν τη φανέλα της εθνικής. Αυτή είναι η αποστολή μας. Θα ρωτήσω κάθε παίκτη ξεχωριστά αν είναι διατεθειμένος να κάνει το παν για να προκριθούμε.
Έχουμε πολλούς παίκτες που δεν αγωνίζονται στους συλλόγους τους και πρέπει να σκεφτούν τι θα κάνουν για να μπορούν να σταθούν σ΄αυτό το επίπεδο. Πρέπει να αποκτήσουμε τη δυνατότητα να έχουμε και ποδοσφαιριστές έτοιμους να αντικαταστήσουν 1 ή 2 παίκτες στη βασική ενδεκάδα και να σταθούν στο ίδιο επίπεδο. Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε στο διάστημα αυτό. Στόχος είναι λοιπόν να βελτιωθούν οι νέοι παίκτες που θα ενσωματωθούν στην εθνική και πρέπει να χαραχθεί συνολική πολιτική για τα επόμενα 4,6,8 χρόνια».
Παράλληλα, έλυσε πολλές απορίες όσον αφορά τις μελλοντικές επιλογές του: «Οποιος παίζει σε πολύ καλή ομάδα, υψηλού επιπέδου, θα έχει θέση στην εθνική ακόμα κι αν δεν αγωνίζεται συνεχώς στην ομάδα του. Αντίθετα, αν κάποιος δεν βρίσκεται σε τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον, μπορεί να απουσιάζει ακόμα κι αν παίζει συνεχώς στην ομάδα του.
Θα αναφέρω το παράδειγμα του Βέλλιου, που ήταν εξαιρετικός όταν έπαιζε στον Ηρακλή. Αποφάσισε να πάει στην Αγγλία που τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά γι΄αυτόν. Είναι στο χέρι των παικτών και των μάνατζέρ τους να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Εχασε την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά του. Θέλω να πω, τόσο στον Βέλλιο όσο και σε άλλους που βρίσκονται σε ανάλογη θέση, να βρουν ομάδες να παίζουν, γιατί μέσα από τις συχνές εμφανίσεις έρχεται και η εθνική».
Για το νέο σύστημα διεξαγωγής των προκριματικών του EURO 2020, ο εθνικός προπονητής επισήμανε: «Τόσο εγώ όσο και όλοι οι άλλοι προπονητές είμαστε χαρούμενοι που δεν υπάρχουν πλέον φιλικοί αγώνες. Είναι σημαντικό να είσαι συγκεντρωμένος σε επίσημα παιχνίδια. Είμαστε σε καλύτερο επίπεδο, πιο ανταγωνιστικοί σε σύγκριση με το πώς ήμασταν πριν από δύο χρόνια. Μπορούμε να γίνουμε ακόμα καλύτεροι και το πιστεύω ότι θα γίνουμε. Δεν είναι εύκολο, αλλά μην ξεχνάμε ότι προκρίνονται περισσότερες ομάδες σε σχέση με το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο,τι κι αν γίνει είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να πάρουμε τουλάχιστον τη δεύτερη θέση στον προκριματικό όμιλο».
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Βαγγέλης Γραμμένος, στην τοποθέτησή του επισήμανε: «Η εκτελεστική επιτροπή οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση με τη σύμφωνη γνώμη του Ζήση Βρυζα για έναν απλό λόγο: από την ημέρα που ανέλαβε ο κ. Σκίμπε, το έργο του παίρνει θετικό πρόσημο. Δεν είμαστε της λογικής από ένα γεγονός ή μία συγκυρία να ακυρώνεις το έργο που παράγεται από κάποιον. Έχουμε στόχο την πρόκριση στο Euro 2020 και δεν ωφελεί να κοιτάζουμε πίσω. Ο κ. Σκίμπε και οι συνεργάτες του θα οδηγήσουν την Ελλάδα σ΄αυτή την διοργάνωση».
Ο Ζήσης Βρύζας από την πλευρά του είπε: «Οφείλουμε να δουλεύουμε πολύ σκληρά για να επαναφέρουμε την ομάδα στο υψηλότερο επίπεδο. Δυστυχώς παρατηρείται το φαινόμενο που επισήμανε ο προπονητής, να μην παίζουν τα παιδιά στις ομάδες τους, γι΄αυτό έχουμε αναπτύξει πολύ τις διαπροσωπικές μας σχέσεις με τους συλλόγους και με τους τεχνικούς διευθυντές».

Σαν σήμερα στις 4 Ιουλίου 2004 όλοι οι Ελληνες πανηγύρισαν με την ψυχή τους την κατάκτηση του Euro 2004 που είχε γίνει στην Πορτογαλία.

Η ομάδα του Οτο Ρεχάγκελ ολοκλήρωσε με τον καλύτερο τρόπο την πορεία της στη διοργάνωση, νικώντας στο κατάμεστο «Ντα Λουζ» 1-0 την Πορτογαλία.

Το «χρυσό» γκολ για την Ελλάδα πέτυχε ο Αγγελος Χαριστέας και σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου υπήρχαν Ελληνες, στήθηκε ένα τρελό πάρτι.

Ηταν μόλις η δεύτερη παρουσία της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και μάλιστα η προηγούμενη ήταν 24 χρόνια νωρίτερα. Κανείς δεν περίμενε πως η Ελλάδα θα έφτανε τόσο μακριά. Και είναι χαρακτηριστικό ότι οι τότε διεθνείς είχαν παραδεχθεί πως πριν από κάθε αγώνα νοκ άουτ ετοίμαζαν τα πράγματά τους για να αποχωρήσουν από την Πορτογαλία.

Ομως, αυτό δεν έγινε!

Από τον πρώτο αγώνα της διοργάνωσης στις 12 Ιουνίου (σ.σ. νικήσαμε την Πορτογαλία στην πρεμιέρα) μέχρι και τον τελευταίο η Ελλάδα φώναζε «παρών» και κατατρόπωνε τον έναν αντίπαλο μετά τον άλλον.

Στον όμιλο πλην της νίκης επί της Πορτογαλίας δεν είχαμε άλλη επικράτηση αλλά ο βαθμός που πήραμε από την Ισπανία και η γλυκιά ήττα 2-1 από τη Ρωσία μάς έδωσε το εισιτήριο για την επόμενη φάση.

Και εκεί έγιναν πολλά και όχι ένα θαύματα. Η Γαλλία ήταν πρώτη που της δείξαμε το δρόμο της επιστροφής, ακολούθησε η Τσεχία και στο τέλος ο νεαρός τότε Κριστιάνο Ρονάλντο έκλαιγε βλέποντας τον Ζαγοράκη και την παρέα του να πανηγυρίζουν σαν τρελοί την κατάκτηση του τίτλου.

Στην Ελλάδα ο κόσμος έπειτα από κάθε αγώνα έβγαινε στους δρόμους για να πανηγυρίσει και το σύνθημα «σήκωσέ το, το… τιμημένο» ακουγόταν παντού.

Ο Γερμανός Οτο Ρεχάγκελ λατρεύτηκε σαν Ελληνας και το «Ρεχακλής» που ήταν ένα από τα προσωνύμιά του απέδιδε πιστά τον άθλο που κατάφερε να κάνει.

Οι Νικοπολίδης, Χαλκιάς, Κατεργιαννάκης, Δέλλας, Σεϊταρίδης, Βενετίδης, Καψής, Γκούμας, Νταμπίζας, Ζαγοράκης, Μπασινάς, Γεωργιάδης, Γιαννακόπουλος, Καραγκούνης, Κατσουράνης, Καφές, Λάκης, Βρύζας, Νικολαΐδης, Παπαδόπουλος και Χαριστέας που αποτέλεσαν την ομάδα έγραψαν την πιο χρυσή σελίδα στην καριέρα τους.

Οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς εισέπραξαν τα μέγιστα οφέλη από αυτή την επιτυχία.

Η Ελλάδα είχε πάψει να είναι ο φτωχός συγγενής και από απλός υπήκοος έγινε βασιλιάς της ποδοσφαιρικής Ευρώπης.

Ο εφιάλτης της επόμενης ημέρας
Και όμως, αυτό το παραμύθι, 13 χρόνια αργότερα, έχει να αντιμετωπίσει πολλούς… δράκους και ελάχιστα πράγματα μας θυμίζουν εκείνο το κατόρθωμα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είχε την ευκαιρία να κάνει το αποφασιστικό βήμα προς τα εμπρός, αλλά αυτή η ευκαιρία σπαταλήθηκε χωρίς κανένα λόγο και αιτία.

Σήμερα τα γραφεία της ΕΠΟ θα είναι κλειστά ως ένδειξη τιμής για τον άθλο του 2004, αλλά αυτή τη τιμή δεν έχει να προσφέρει τίποτα ουσιαστικό.

Αυτή τη στιγμή το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται με τις ευλογίες της κυβέρνησης σε επ’ αόριστον διεθνή επιτροπεία και κανείς δεν ξέρει πότε η UEFA και η FIFA θα επιστρέψουν τις τύχες του σε ελληνικά χέρια.

Τα επεισόδια και οι κοκορομαχίες των παραγόντων κλέβουν τη δόξα από τους ποδοσφαιριστές και οι εγκαταστάσεις αντί να βελτιώνονται χρόνο με το χρόνο γίνονται χειρότερες.

Τώρα, πια, 13 χρόνια αργότερα, οι ελληνικές ομάδες αναγκάζονται να παίζουν από νωρίς το καλοκαίρι σε προκριματικούς γύρους των ευρωπαϊκών κυπέλλων έχοντας απωλέσει εδώ και καιρό τα προνόμια της απευθείας εισόδου στους ομίλους.

Η διαιτησία αποτελεί μόνιμο βραχνά και τις περισσότερες φορές που μας απασχολεί είναι για άσχημους λόγους (σ.σ. εμπρησμούς σε σπίτια αρχιδιαιτητών, κάκιστες αποφάσεις, δικαστικές υποθέσεις κ.λπ.).

Υστερα από13 χρόνια, πλέον, η ΕΠΟ ταλανίζεται από οικονομικά και όχι μόνο σκάνδαλα και η εθνική ομάδα έχοντας ταπεινωθεί στην προκριματική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, τώρα συνέρχεται (σ.σ. πάλι με έναν Γερμανό στον πάγκο της, τον Μίκαελ Σκίμπε) και διεκδικεί επί ίσοις όροις την πρόκρισή της στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας.

Το ποδοσφαιρικό προϊόν στην Ελλάδα συνεχώς φθίνει και αξίζει να σημειωθεί πως ούτε καν το τηλεοπτικό συμβόλαιο των ομάδων για την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο δεν είναι εγγυημένο. Κι αυτό γιατί η Σούπερ Λίγκα είναι σε ανοιχτή διαμάχη με τη Nova και η χρυσή τομή ακόμη δεν έχει βρεθεί σχετικά με το ύψος της μείωσης που θα υποστούν οι ομάδες την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο.

Να διοργανώσει μόνη της το μεθεπόμενο EURO επιθυμεί η Γερμανία, που ετοιμάζεται να καταθέσει σχετική υποψηφιότητα

Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2020 θα είναι το πρώτο που θα διεξαχθεί σε 13 διαφορετικές χώρες.

Για το επόμενο δεν έχει ληφθεί απόφαση. Απαντες αναμένουν ότι θα συμβεί το ίδιο. Ωστόσο, η Γερμανία έρχεται να ταράξει τα νερά, ζητώντας να το αναλάβει μόνη της.

«Εχουμε τα γήπεδα, την ατμόσφαιρα, την κουλτούρα και την εμπειρία, ώστε να διοργανώσουμε ένα τέλειο τουρνουά», εξήγησε ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδίας, Ράιναρντ Γκρίντελ.
Πηγή:www.gazzetta.gr

"Μεθυσμένος μπαίνω στο club, DAB"!!!

Στην αρχή του καλοκαιριού όλοι ξεκινήσαμε να ακούμε αυτήν την λέξη, προσωπικά την άκουσα για πρώτη φορά από τον κολλητό μου φίλο τον Ηλία όπου μαζί με τον Δημήτρη προκαλούσαν εντύπωση και ερωτήσεις που σήμερα θα τις λύσουμε ώστε την επόμενη φορά που θα δείτε την κίνηση και θα το ακούσετε θα ξέρετε!!!

Το "Dab" είναι μια λέξη που καταρχήν θα την ακούσεις από την νεολαία... (λογικό όλα τα καινούργια από εκεί βγαίνουν πάντα) και μένουν στην καθημερινότητα αλλά και στην "ιστορία"...!

Είναι μια συγκεκριμένη κίνηση που κάνει αυτός που χορεύει και φέρνει το μπράτσο του στο ύψος της μύτης του και στην συνέχεια το εκτείνει το άλλο χέρι!

Είναι αυτό ακριβώς που βλέπετε στην φωτογραφία, το όλο consept ξεκίνησε από τους Migos όπου είναι ένα αυτοπροσδιοριζόμενο χιπ χοπ τρίο από τις ΗΠΑ, και διαδόθηκε αρχικά στην Atlanta, πριν περάσει και στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Στην ουσία είναι ένας χορός που κανείς δεν ξέρει πώς ξεκίνησε αλλά όλοι ξέρουμε πώς κατέληξε.

Η κίνηση έχει γίνει διάσημη αφού αν είσαι άντρας και βλέπεις Euro σίγουρα θα το έχεις δει καθώς ο Πολ Πογκμπά της Γαλλίας, το έχει καθιερώσει σαν πανηγυρισμό. #dab

Και επειδή κάποιοι μπερδεύονται με τον τρόπο γραφείς του το DAB & το DUB πρέπει να ξέρετε πως είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα απλά προφέρονται το ίδιο μόνο ως προς το πώς ακούγονται όταν τα προφέρεις. Στο dub με "u" μάλιστα, δεν υπάρχει "ΥΠΟ"!

Τι σημαίνει το "ΥΠΟ"; Εντάξει επειδή εγώ και κάπιοι άλλοι ξέρουμε τι είναι αυτό δεν σημαίνει πως το ξέρουν όλοι! Το Ύπο είναι η συντομία του Υποχθόνιου, ο 38χρονος ράπερ που κάποτε ήταν μέλος των Ζωντανών Νεκρών και πλέον έχει κάνει μόδα το περιβόητο DAB στην Ελλάδα. "Κοινώς το Dab το ξεκίνησε από τους Migos αλλά ο Ύπο το έκανε ευρύτερα γνωστό"!!!
Ο Ύπο αντιγράφει δεκάδες Αμερικανούς rappers και αντέγραψε ένα νέο στυλ, το swag (ακριβό ντύσιμο που έχει άμεση σχέση με το hip hop), κάτι πρωτόγνωρο για την ελληνική hip hop σκηνή, κάνοντας επίδειξη flow και ατάκας πάνω σε trap ήχους. Το 2015 ο Ύπο ξανακούγεται στα clubs με ένταση χάρη στα τραγούδια "Pacman" και "Colombiano", κυρίως στο δεύτερο, το οποίο έγινε hit χωρίς καμιά απολύτως προώθηση. Αργότερα στο ίδιο έτος κυκλοφορεί το EP του Δεύτερου Τόμου "Πάσα Ντουμάνια/Παραισθήσεις" με τους ΖΝ, και το επίσημο remix του Colombiano στο οποίο συμπεριλαμβάνονται οι Slogan, N.O.E., Εφτάψυχος και Raf.  To 2016 με την βοηθεια του Skive ερμηνευει το τραγουδι "Maradona".

Πώς σχετίζονται όλα αυτά με το dub;
Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Το "Dab" βγήκε από την Trap και την RnB αλλά θα μείνει εκεί σε σύγκρισή με το "Dub" όπου σύμφωνα με τον Χρήστο Δεμέτη ξεπήδησε από τα σπλάχνα της reggae, έφτασε στις παρυφές του post-punk, γέννησε το trip-hop, την techno, την EDM, την πρωτόλεια techno, την big beat και φυσικά, "έστρωσε το χαλί" για την ανάπτυξη του hip-hop. Το dub, θα μείνει για να θυμίζει πώς φτιάχνεται η μουσική που γεννά ρεύματα και νέες καταστάσεις.

Τώρα έμαθες και τώρα ξέρεις...!

Δείτε το πιο πρόσφατο video clip από τον Ύπο και τον Snik όπου έχει λάβει μέρος και η δική μας Νατάστα Καμπισιούλη όπου μπορείτε να διαβάσετε στην συνέντευξη της εδώ!



ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot