Της Θεοδώρας Μαΐου στον «Νέο Κόσμο»

Ο Ελληνοαυστραλός ζαχαροπλάστης Γιώργος Διακομιχάλης μας έκανε όλους υπερήφανους την περασμένη Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου όταν η επιχείρησή του Kalymnos Pastries απέσπασε το πρώτο βραβείο για το καλύτερο ζαχαροπλαστείο της Νότιας Αυστραλίας.

Η τελετή απονομής των βραβείων διεξήχθη υπό την αιγίδα της Ένωσης Εστιατορίων και Τροφοδοσίας Αυστραλίας.
Με έδρα την κατεξοχήν ελληνική συνοικία του Torrensville, η επιχείρηση του ομογενούς προσφέρει στους κατοίκους της Αδελαΐδας φρέσκα και παραδοσιακά ελληνικά γλυκά και εδέσματα για πάνω από 26 χρόνια.

«Η διάκριση αυτή αποτελεί για εμάς επιβράβευση αλλά την ίδια στιγμή το βραβείο αυτό είναι υπέρτατη τιμή όχι μόνο για εμάς αλλά και για ολόκληρη την ελληνική παροικία αφού το ζαχαροπλαστείο είναι ελληνικό και τα εδέσματα που ετοιμάζουμε επίσης ελληνικά», δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» μετά το πέρας της τελετής ο κ. Διακομιχάλης ο οποίος μαζί με την σύζυγο του Ελένη άνοιξε την πολυβραβευμένη επιχείρησή του στην Αδελαΐδα το 1995. «Για μας και την ομάδα μας, η διάκριση αυτή είναι ακόμα μια πρόκληση και ένας επιπλέον λόγος να μην εφησυχάζουμε αλλά να γινόμαστε καλύτεροι κάθε μέρα και να προσφέρουμε στους πελάτες μας τα καλύτερα προϊόντα ανεξάρτητα από εθνότητα και μια πραγματική γεύση από την Ελλάδα που εμείς γνωρίσαμε και αγαπήσαμε» λέει ο Γιώργος, που συνεχίζει την ιστορία των προγόνων του, του παππού και του προπάππου του Μιχάλη Βούρου, ο οποίος το 1918 μετά από σπουδές στη Ρωσία και τη Γαλλία στη Γαστρονομία και τη Ζαχαροπλαστική, άνοιξε το πρώτο ζαχαροπλαστείο στην Κάλυμνο.

 


«Για μας και την ομάδα μας εδώ στο ζαχαροπλαστείο, η διάκριση αυτή είναι ακόμα μια πρόκληση και ένας επιπλέον λόγος να μην εφησυχάζουμε αλλά να γινόμαστε κάθε μέρα όλο και καλύτεροι και να προσφέρουμε στους πελάτες μας ανεξαρτήτου εθνικότητας μια πραγματική γεύση από την Ελλάδα που εμείς γνωρίσαμε και αγαπήσαμε». Αν και γεννημένος μακριά, ο Γιώργος, φροντίζει να επισκέπτεται συχνά την πατρίδα των προγόνων του και, ιδιαίτερα, το νησί του την Κάλυμνο.

«Στην πατρίδα, οι παραδόσεις μας πέρασαν αβίαστα στις επόμενες γενιές. Εκεί μάθαμε να σεβόμαστε την οικογένεια και να παθιαζόμαστε με το ποιοτικό καλό φαγητό. Εδώ στην Αυστραλία, που είναι δίχως άλλο το σπίτι μας, μάθαμε να κρατάμε αυτές τις παραδόσεις ζωντανές και να μοιραζόμαστε την κουλτούρα και τα μυστικά των προγόνων μας με όλους εκείνους που επιθυμούν να αγκαλιάσουν την Ελλάδα μας. «Όσο για το δικό μας αγαπημένο μαγαζί, είμαι ευγνώμων γιατί τίποτα από όλα όσα ονειρευτήκαμε δεν θα ήταν εφικτά χωρίς την αγάπη και την υποστήριξη των δικών μας πελατών που καθημερινά μας τιμούν με την παρουσία και την εμπιστοσύνη τους.

 


«Σας ευχαριστούμε όλους και σας περιμένουμε να απολαύσουμε μαζί ένα από τα δεκάδες ελληνικά γλυκά, μπακλαβάδες, γαλακτομπούρεκα, κοκ, κανταΐφια και ό,τι άλλο τραβά η ψυχή σας» καταλήγει ο Γιώργος. Το ζαχαροπλαστείο Kalymnos Pastries, θα εκπροσωπήσει τη Νότια Αυστραλία στα Διεθνή Βραβεία Γαστρονομίας National Restaurant and Catering business awards.

https://www.rodiaki.gr/article/465045/sarwnei-ta-brabeia-ellhnoaystralos-zaxaroplasths-apo-thn-kalymno?fbclid=IwAR14Kw9h3LxSRmmimL1r9btBWmnoWN1uzaEzh-JkWTQ1d8_cAj0i6v0hup4

Η είδηση "πίκρανε" όσους γνωρίζουν και… λατρεύουν τα γλυκά των ζαχαροπλαστείων Karavan εδώ και 37 χρόνια. Η γνωστή αλυσίδα πήρε την απόφαση να κλείσει όλα τα καταστήματα franchise που διατηρεί σε διάφορες περιοχές.
Τα Karavan, πασίγνωστα για τα ανατολίτικα γλυκά τους, φαίνεται πως αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και γι’ αυτό έχουν κλείσει πέντε από τα έξι καταστήματα franchise που είχε αναπτύξει τα τελευταία χρόνια.

Ήδη, έχουν βάλει λουκέτο τα καταστήματα σε Δροσιά, Πεύκη, Χολαργό, Πειραιά και Κορυδαλλό, παραμένει ανοιχτό αλλά άγνωστο για πόσο εκείνο στη Γλυφάδα, ενώ κανονικά λειτουργεί για την ώρα το κεντρικό κατάστημα, στην οδό Βουκουρεστίου στην Αθήνα, το οποίο είναι και το μοναδικό ιδιόκτητο.
Μάλιστα η Karavan ενημέρωσε τους πελάτες της για την απόφασή της να κλείσει τα πέντε από τα έξι καταστήματα franchise με μια λιτή ανακοίνωση που θυροκόλησε στις εισόδουν των εν λόγω μαγαζιών. «Αγαπητοί μας πελάτες, θέλουμε να σας ενημερώσουμε ότι δυστυχώς η αλυσίδα καταστημάτων Karavan θα πάψει να λειτουργεί πλέον. Σας ευχαριστούμε θερμά που μας υποστηρίξατε τόσα χρόνια με την αγάπη σας. Με εκτίμηση, Karavan».
Η ιστορία της Karavan πάει πίσω στο 1982 όταν πρωτοεμφανίστηκε στην Αθήνα. Για πολλά χρόνια ήταν η μοναδική αλυσίδα ανατολίτικων γλυκών, για τα οποία άλλωστε έγινε πασίγνωστη.
Σε αυτά τα 37 χρόνια, η Karavan διέθετε στους πελάτες της περισσότερα από 100 συνταγές μπακλαβά και άλλα σιροπιαστά ανατολίτικα γλυκά. Τελευταία μάλιστα είχε βγάλει και γλυκά με στέβια.

https://www.newsit.gr/

Μια ιδιαίτερη συνέντευξη σε έναν άνθρωπο που βοηθά αθόρυβα ανθρώπους που έχουν ανάγκη στη Ρόδο φιλοξενεί η εφημερίδα Ροδιακή.

Διαβάστε τη συνέντευξη:

Είναι κι αυτοί που τα χαρίζουν όλα, χωρίς να σκεφτούν κόστος και κόπο! Που δίνουν, δίνουν συνεχώς, κι αισθάνονται ευλογημένοι μόνο που μπορούν να το κάνουν.

Χρόνια ακούω για το Λευτέρη, από την κ. Σοφία Μανιά, τη «Σοφία των φτωχών», που τη λέω εγώ. Ακούω για το Λευτέρη Καρακωνσταντή, που έχει τις «Γλυκοεπιλογές» στ΄ Αφάντου, μέσα στο χωριό και γλυκαίνει όλο το νησί και στέλνει ζεστές τυρόπιτες, κι όλα τα αλμυρά του και δεν τα βάζει μέσα στις δικές του κούτες, δεν ξέρει ο κόσμος ποιος είναι από πίσω, ποιος τον σκέφτηκε, αλλά εύχεται σ΄ αυτόν τον άνθρωπο, να είναι καλά όποιος κι αν είναι.
Θέλησα να τον γνωρίσω και έκαμψα, καιρό μετά τη σθεναρή του αντίσταση να βγει μπροστά και να το μαρτυρήσει… Δε θέλει «να λέει…», όπως όλοι που δίνουν με την καρδιά τους. Περισσότερο αυτός, που δίνει κάθε μέρα 20 κούτες, που αδειάζει το ζαχαροπλαστείο του για να το γεμίσει πάλι. Λες και τ΄ αφεντικό τρελάθηκε και τα δίνει όλα τζάμπα. Αγάπη όμως δίνει!


-Είναι χρόνια τώρα που προσφέρετε χαρά στους ανθρώπους! Πότε ξεκινήσατε να χαρίζετε τα γλυκά και τ΄ αλμυρά του ζαχαροπλαστείου σας;

Πριν τέσσερα χρόνια ξεκίνησα. Mέχρι τότε τα γλυκά της δεύτερης μέρας, τα πέταγα. Να σας πω καταρχήν ότι παλιά για τα Ιδρύματα υπήρχαν κονδύλια, για γλυκά. Εγώ δεν έλαβα μέρος ποτέ σε τέτοιους διαγωνισμούς. Όταν σταμάτησαν να υπάρχουν αυτοί οι διαγωνισμοί , ξεκίνησα να στέλνω γλυκά εγώ. Τότε ήταν που γνώρισα την κ. Σοφία Mανιά, η οποία πήγαινε τρόφιμα στα ιδρύματα και της ζήτησα να περνάει κι από εμένα.

-Να περνάει ναι, αλλά εσείς μέρα παρά μέρα στέλνετε και 20 κούτες με γλυκά και αλμυρά. Ένα μαγαζί ολόκληρο χαρίζετε!

Να γλυκαθεί ο κόσμος. Είναι πολύ πικραμένοι οι άνθρωποι. Ένα γλυκό, εκείνη την ώρα μοιράζει το χαμόγελο.

-Το χαμόγελο όμως αυτό εσείς δεν το βλέπετε καν, εσείς μόνο στέλνετε!

Εγώ στέλνω και δε ξέρω πού πάνε, ξέρει η κ. Σοφία τι κάνει. Δεν πηγαίνω πουθενά, είμαι αόρατος. Και ποτέ δε βάζω κουτιά δικά μου, τα βάζω σε άσπρα κουτιά, ανώνυμα.

-Πώς το σκεφτήκατε αυτό, τι μέτρησε για εσάς;

Οι εποχές είναι δύσκολες και το γλυκό είναι πολυτέλεια. Παλιά πέταγα γιατί ως μαγαζί, ως επαγγελματίας δεν το πουλάω ούτε το γλυκό ούτε το αλμυρό της προηγούμενης μέρας. Παίρνω την κ. Σοφία και της λέω, «έλα να γεμίσεις, γιατί εγώ πρέπει ν΄ αδειάσω, για να γεμίσω τα ψυγεία και τους χώρους με άλλα». Κι έρχεται στ΄ Αφάντου, με δικές της βενζίνες και μετά γυρίζει παντού και τα δίνει: στα ιδρύματα όλα, σε οικογένειες, σε μοναχικά άτομα, στους πρόσφυγες, στα Επείγοντα του νοσοκομείου, στην Πυροσβεστική στα παιδιά εκεί, στην Αστυνομία στα κρατητήρια, στις Υπηρεσίες γενικά και σε όλους που θέλουν ένα γλυκό. Χθες την πήρε εδώ μπροστά μου μια ηλικιωμένη και της ζήτησε να της πάει «γλυκάκι». Ο κόσμος πεινάει, κι εγώ θα τα πετάω, τις τυρόπιτες, τα γλυκά; Σοφίες χρειάζονται για να αδειάζουν τα ψυγεία και τα ράφια και να γίνονται άλλα καινούργια πράγματα. Αν είχαμε ακόμα πέντε Σοφίες θα ήταν κι άλλοι που θα το κάνανε.

-Μην το λέτε με σιγουριά! Χαρίσατε και τα δύο επαγγελματικά ψυγεία σας, τώρα που κάνατε ανακαίνιση! Δεν σκεφτήκατε να τα πουλήσετε;

Μου είπε η κ. Σοφία να της τα δώσω, τα έδωσα. Το ένα το έχει τώρα το Κοινωνικό Παντοπωλείο της Ρόδου και το άλλο θα μεταφερθεί όπως μου είπαν από την Περιφέρεια, σε νησί όπου θα δημιουργήσουν κι εκεί Κοινωνικά Παντοπωλεία. Τα χρειάζονταν γιατί να τα πουλήσω;

-Κι όλη την ώρα γίνεστε χορηγός σε ό,τι σας ζητήσουν οι Σύλλογοι, ενώ η μεγάλη σας προσφορά ήταν και είναι στους πρόσφυγες! Τυρόπιτες να δεις και γλυκά! Κανένας δεν έμεινε παραπονεμένος, κι ήταν χιλιάδες!

Από την αρχή, κούτες κάθε μέρα. Και στα γενέθλια των παιδιών τους. Μάθανε τα προσφυγόπουλα και ζητάνε από την κ. Σοφία. Της λένε «αύριο έχω γενέθλια μαμά…»… Στέλνω την τούρτα και το κεράκι, έχουν δεν έχουν τελικά.. Η χαρά να την κόψουν φτάνει. Και μου στείλανε και βιντεάκι μια μέρα, να τους δω και ν΄ ακούσω το τραγουδάκι.

-Το Πάσχα, φτιάξατε κουλουράκια και στείλατε σε πολλές οικογένειες της Ρόδου! Τα μαθαίνω κι ας μη μου τα λέτε τώρα. Και όταν σας πει η κ. Σοφία ότι κάποιοι που δεν έχουν τη δυνατότητα έχουν γενέθλια, μόνο τ΄ όνομα ρωτάτε για να γράψετε πάνω στην τούρτα. Δεν είναι επομένως μόνο τα χθεσινά είναι και της ημέρας που χαρίζετε!

Καλά να είναι οι άνθρωποι. Εγώ δουλεύω από τα 14 μου, μετά πήγα στη σχολή. Ξέρω τι θα πει δεν έχω, ξέρω τι θα πει έχω. Δουλεύω όλη την ημέρα, παλιότερα δούλευα κι όλη τη νύχτα, τώρα έχω και απασχολώ και ένα-δυό άτομα. Με στηρίζουν όλα τ’ Αφάντου, το χωριό μου, με στηρίζει όλο το νησί που έρχεται και με βρίσκει και με προτιμά και τους ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους. Είμαι ευγνώμων για όλα τα καλά που μου συμβαίνουν και τώρα γεννήθηκε και το κοριτσάκι μου που είναι 16 μηνών. ..Καλά να είμαστε, να είναι καλά όλος ο κόσμος. Αγάπη μόνο, τίποτα άλλο παιδιά.

Πηγή: rodiaki.gr

Μια απόπειρα ληστείας για γέλια αλλά και για κλάματα σημειώθηκε το βράδυ του Σαββάτου, σε ζαχαροπλαστείο στα Πατήσια.

Άγνωστος άνδρας, ντυμένος... Άγιος Βασίλης, μπήκε σε ζαχαροπλαστείο στα Πατήσια και με την απειλή ενός εμφανέστατα ψεύτικου όπλου, επιχείρησε να ληστέψει το κατάστημα.

Η υπάλληλος δεν έδειξε να “πείθεται” από την απόπειρα του επίδοξου ληστή, έβαλε τις φωνές καλώντας σε βοήθεια και εκείνος τράπηκε άμεσα σε φυγή.

Στις 26 Δεκεμβρίου του 1943 γεννιέται στην Κω ο Χρήστος Τσιβρινής γιος του Γιώργου Τσιβρινή και της Μαρίκας Χαδούλη γονείς τριών ακόμη παιδιών, του Στέφανου, του Περικλή και της Παρίτσας.

Από μικρή ηλικία ο Χρήστος ξεκινά να εργάζεται αρχικά σε φούρνο. Αργότερα όμως ο αείμνηστος Μιχάλης Τσιβρινής τον παίρνει μαζί του σαν παραγιό στο φημισμένο μέχρι σήμερα "ΑΡΙΣΤΟΝ" (που βρίσκεται στην πλατεία Καζούλη) και έκτοτε η ζωή του αλλάζει...

Φεύγει από το νησί για να υπηρετήσει την πατρίδα και πηγαίνει στη μακρινή Ξάνθη και το Σιδηρόκαστρο. Συνεχίζει ακάθεκτα στο στρατό να δημιουργεί γλυκά και πολλές νοστιμιές, χαρίζοντας ευχάριστες στιγμές στα φανταράκια που υπηρετούν μαζί του. Επιστρέφει στο νησί και συνεχίζει να δουλεύει αρκετά μαθαίνοντας την τέχνη της ζαχαροπλαστικής, με αποτέλεσμα να κάνει το πρώτο του βήμα, ανοίγοντας στην οδό Κανάρη το πρώτο του Ζαχαροπλαστείο με την ονομασία το "ΡΟΔΟΝ" ...(το σχήμα που είχαν τα μπακλαβαδάκια του θύμιζαν τριαντάφυλλα εξού και το όνομα Ρόδον)

Το 1968 παντρεύεται την Βασιλεία Χατζηστέργου και λίγα χρόνια μετά αποκτούν τρεις υπέροχες κόρες την Μαρία, την Ειρήνη και την Αλεξία, ενώ παράλληλα συνεχίζουν να εργάζονται στο "ΡΟΔΟΝ" . Την δεκαετία του '80 η επιχείρηση αλλάζει πόστο, αλλά παραμένει στην οδό Κανάρη, συνεχίζοντας να παράγει τους εκπληκτικούς λουκουμάδες, τα μπακλαβαδάκια, τις μπουγάτσες, τις τυρόπιτες με μέλι και πολλά ακόμη γλυκά του ταψιού.

Ο Χρήστος Τσιβρινής, άνθρωπος ανοιχτοχέρης και γλεντζές, σε κάθε γιορτή ή άλλο ευχάριστο γεγονός δεν άφηνε κανέναν παραπονούμενο. Eιδικά την ημέρα του Αγίου Δημητρίου έφτιαχνε κάθε χρόνο στις Χαϊχούτες, λουκουμάδες για όλο τον κόσμο, που πήγαινε να προσκυνήσει την χάρη του Αγίου. Του άρεσε η παρέα με τους φίλους του, λάτρευε την οικογένεια του και τις κόρες του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν πως τα κορίτσια έπρεπε να τυλίξουν αρκετές λαμαρίνες μπακλαβαδάκια για να κάνουν τις βόλτες τους, διαφορετικά θα έμεναν σπίτι! Τα πράγματα πήγαιναν αρκετά καλά για τον Χρήστο, την οικογένεια του και το "ΡΟΔΟΝ" και έτσι αποφασίζει ν' ανοίξει στην οδό Βασ. Γεωργίου ένα δεύτερο κατάστημα με το όνομα "Sweet Corner", όπου και λειτουργεί περίπου 10 χρόνια. Μερικά χρόνια αργότερα βγαίνει σε σύνταξη και ενώ πλέον ήρθε η ώρα της ξεκούρασης γι' αυτόν αλλά και της χαράς, αφού έχει τον χρόνο για να ασχοληθεί με τα αγαπημένα του εγγόνια σιγά, σιγά ξεκινούν δυστυχώς γι' αυτόν, τα προβλήματα υγείας...

Ο Χρήστος Τσιβρινής υπήρξε ένας καλός οικογενειάρχης και άνθρωπος που έκανε πάντα χιούμορ. Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια πριν το θάνατο του δεν μπορούσε να κάνει όλα αυτά που τον χαροποιούσαν μερικά χρόνια πριν, ήταν κάτι που τον στεναχωρούσε. Την επόμενη μέρα της Πρωτοχρονιάς του 2013,  ο Χρήστος φεύγει από τη ζωή, το "ΡΟΔΟΝ" του "μαραίνεται", αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο κενό, στην γυναίκα και τις κόρες του...

Η "τέχνη" του στα γλυκά δεν ξεχάστηκε, αφού η αγαπημένη του σύζυγος μέχρι σήμερα δημιουργεί τα υπέροχα γλυκά του, ερασιτεχνικά βέβαια, αλλά πάντα το ίδιο γευστικά όπως παλιά...
Πολλά έχουν να θυμούνται από τον Χρήστο τον "καλό πατέρα", όπως μας αποκάλυψε η μικρότερη κόρη Αλέξια...επαναλαμβάνοντας σε όλη την διάρκεια της μικρής μας ιστορίας, την φράση ...ήταν καλός πατέρας!

Σελίδα 1 από 3

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot