Για τη δική μας Ειρήνη…

Η Ειρήνη πάντα «έφευγε» όταν ήθελε να γράψει. Όταν ήθελε να μας πει μιαν ακόμα σημαντική ιστορία για τους ανθρώπους απροειδοποίητα... «έφευγε».

Ήρθε στην Κω το 1999 στην πρώτη εκδήλωση του Δήμου Δικαίου, στα πρώτα Δίκαια.

Ήρθε να παρουσιάσει τον «Άγγελο από ζάχαρη». Ακολούθησαν η ποθητή των ανέμων,  το πικρό νερό, το σημάδι στο στήθος, ο γιος της παστρικιάς, το χόρεψε για μένα μόνο, οι ποιητικές της συλλογές.

Ήρθε για να μας μαγέψει με την μοναδική παρουσία της, με τον πύρινο λόγο της, με τη δύναμη και την ευαισθησία της. Τόσο εύθραυστη και τόσο δυνατή ταυτόχρονα.

Ήρθε για να μείνει για πάντα κοντά μας. Θα μας μιλά πάντα για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την αγάπη, την ισότητα, την ανεξαρτησία του μυαλού και της ψυχής, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τον έρωτα, την αγάπη, την φιλία, την προσφυγιά…

Οι ήρωες και προπάντων οι ηρωίδες της θα προσπαθούν να ισορροπήσουν σχοινοβατώντας στο μυστήριο, στα πάθη, στον απόλυτο φόβο, στις ανατροπές, στις τραγικές συμπτώσεις, την ανιδιοτέλεια, την περιπέτεια, την προδοσία σε όλες της τις εκφάνσεις αλλά και την εκδίκηση που αδυνατεί να φέρει τη λύτρωση.

Η Ειρήνη «έφυγε» σαν όλες τις άλλες φορές αποδεικνύοντας πόσο σημαντικό είναι να «ζεις» σαν κάτι που «πεθαίνει» με αξιοπρέπεια.

Απόψε όλοι οι άγγελοι θα χορέψουν μόνο γι αυτήν. Για την ποθητή φίλη και αδελφή.

Ιωάννα Ρούφα