Δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου εάν έμενα απαθής σε όσα είδαν το φως της δημοσιότητας της τελευταίες μέρες. Τη γαλήνη τάραξε μία ανώνυμη επιστολή, γεμάτη κακότητα και ξεκάθαρη συκοφαντική διάθεση.

Διαβάζοντας προσεκτικά τις γραμμές της, διαπιστώνει κανείς πολύ εύκολα ότι ο στόχος δεν είναι μόνο ο Δεσπότης, αλλά και κάτι άλλο πέραν από τον ίδιο… εκκλησία, θρησκεία. Ασφαλής ο Ιεράρχης μας δεν έχει ανάγκη στήριξης, γιατί στη μικρή μας κοινωνία είμεθα όλοι γνωστοί. Πολύ δε περισσότερο ο Μητροπολίτης μας, που έχει να επιδείξει τέτοια κοινωνικότητα και τέτοιο έργο που νομίζω ότι υπερκαλύπτει όλα (τα καλά) όσα έκαμαν οι προκάτοχοί του.
Όμως ας μου επιτραπεί, λόγω του ότι είμεθα συγχωριανοί και μακροσυγγενείς και επειδή ήταν μαθητής μου επί 3 χρόνια στο Γυμνάσιο Αντιμάχειας, αλλά προπάντων επειδή από της ενθρόνισής του τυγχάνει να είμαι εκλεκτό μέλος του Δ.Σ. του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Γηροκομείου «Άγιος Νεκτάριος», είμαι σε θέση να γνωρίζω περισσότερο από κάθε άλλον τον άνθρωπο.
Θα πω λοιπόν πολύ απλά και με σιγουριά ότι τα όσα αναφέρονται στην επαίσχυντη επιστολή, ουδόλως αγγίζουν τον Μητροπολίτη μας.

Γι’ αυτό και θα έλεγα στον συντάκτη της ανώνυμης επιστολής:
«Τυφλός τα τ΄ώτα τον τε νουν τα τ’ ομματ’ ει». Αν δηλαδή είχε αυτιά να ακούνε την κοινωνία, μάταια να δει το έργο ή νουν να κρίνει, δεν θα έγραφε ποτέ με τόση αφέλεια μία τέτοια επιστολή. Πέραν όμως αυτών με εκπλήττει η ανωνυμία. Πιστεύω πως όποιος πονάει γιακα΄τι και ποθεί να το διορθώσει… πηγαίνει ευθέως και όχι πλαγίως. Πιστεύω πως η ανωνυμία δεν κρύβει παρά μονον κακία. Μάσκες φορούσαν οι δοσίλογοι, οι αναρχικοί και όσοι θέλουν να κάμουν το κακό χωρίς να φανερωθούν.
Οι κακοποιοί μόνο στο σκοτάδι δρουν. Δυστυχώς αν ανατρέξουμε στην παλιά αλλά και στη νεότερη ιστορία μας, θα βρούμε σωρεία αδικιών.
Το Σωκράτη τον πότισαν κώνειο επειδή ήταν νομοταγής. Τον Αριστείδη τον εξωστράκησαν γιατί ήταν δίκαιος. Τον Χριστό τον σταύρωσαν, τον Κολοκοτρώνη τον εξόρισαν κτλ/
Και εσείς Σεβασμιώτατε αγνοήστε την ζήλια και τον φθόνο των ελαχίστων. Η μεγάλη πλειονότητα του ποιμνίου σας γνωρίζει καλά ποιος είστε . Γι’ αυτό και σας πιστεύει, σας έχει εμπιστοσύνη και σας αγαπά.

Εύχομαι και πιστεύω πως έχετε και θα βρείτε την ψυχική δύναμη να συνεχίσετε το δημιουργικό έργο σας (που το έχει ανάγκη ο τόπος) παρακάμπτοντας κάθε εμπόδιο. Αδιαφορήστε για τους συκοφάντες «ως μη γνωρίζοντας τι ποιούν». Είναι επίκαιρο άλλωστε το «ου γαρ οιδασι τι ποιούσι¨.

Μιχάλης Σωμός, συνταξιούχος εκπαιδευτικός